Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Hoe lang is het geleden dat Matthew Modine nog eens een hoofdrol vertolkte? Een blik op zijn conto leert ons dat we daarvoor eigenlijk niet eens zover terug hoeven te gaan, maar dat hij die doorgaans neerzette in films die de anonimiteit niet ontsnapt zijn. Ook de romantische komedie ‘The Neighbor’ lijkt zo’n lot beschoren. Dit niemendalletje weet nu en dan te entertainen, maar het ongeloofwaardige karakter van het scenario doet de film finaal de das om.

Modine treedt aan als Jeff, een gescheiden architect die de woning boven het koppel Christine en haar verloofde Jonathan betrekt. Die laatste twee willen niet liever dan dat hij uit zijn dakappartementje trekt zodat ze hun woning kunnen uitbreiden. Jeff blijkt echter niet zo welwillend, wat resulteert in een kat-en-muisspelletje tussen de twee kemphanen. Wanneer Jeff uitgenodigd wordt voor de trouw van zijn ex-vrouw is hij op zoek naar een geschikte date. Radeloos klopt hij aan bij Christine, met wie hij het op een akkoordje gooit: als zij hem vergezelt en zich uitgeeft als zijn verloofde, trekt hij binnen de maand het huis uit.

Wat er dan gebeurt, laat zich al van bij de start voorspellen, maar net zoals je een horrorfilm moeilijk kan verwijten dat er bloed vloeit, kan je deze film er niet op afrekenen dat de romantiek aan de melige kant is. Het probleem schuilt ‘m niet zozeer in het feit dat de karakters elkaar in de armen vliegen, maar wel in de scènes die naar dat punt leiden. De twee tortelduiven in wording zijn tegenpolen en nooit zijn we getuige van enige toenadering. De ommekeer van elkander rouw lusten (ruzie maken om een parkeerplaats voor de deur incluis) naar elkander liefhebben (een hartstochtelijke kus op het trouwfeest) is veel te plots.

Geloofwaardig wordt het dus nergens, maar dat mag echter niet beletten dat de film af en toe wel weet te charmeren. Gek genoeg zijn het de kibbelscènes die het best van al werken, dus kun je nagaan hoe koud de douche was toen scenarist-cineast Eddie O’Flaherty iets over halfweg een bocht van honderd tachtig graden neemt. Een niet onvoorziene, dat wel, maar ze werkt eenvoudigweg niet.

Zou het te maken hebben met het gebrek aan chemie tussen Matthew Modine en Française Michèle Laroque, die hier haar eerste Engelstalige rol neerzet? Misschien wel. Beide doen ze het lang niet slecht, maar nergens geloof je in hun relatie. Deels is dat de fout van O’Flaherty, die zijn personages nooit de ruimte gunt elkaar echt te waarderen, en aldus de kijker de kans ontneemt hen in hun hart te sluiten. Het zijn de lege dozen die je vaak in romantische komedies zielloos het scherm ziet vullen. Knap dus dat zowel Modine als Laroque er nog iets van weten te maken.

‘The Neighbor’ roept herinneringen op aan ‘Green Card’. Ook daar betrof het een relatie tussen een Amerikaanse en een Fransman (hier zijn de nationaliteiten omgekeerd) en stond een verblijfplaats op het spel. De vonk tussen Depardieu en MacDowell deed je toen het matige verhaal vergeven. De totale afwezigheid van die vonk in deze romcom laat zijn pijnpunten echter eens te meer opvallen.

Peter Janssens