Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Zou jij het anders aanpakken mocht je het allemaal opnieuw kunnen overdoen? Niemand heeft een glazen bol, en iedereen komt in zijn of haar leven voor beslissingen te staan die het vervolg daarvan bepalen, maar wat als je de kans krijgt om je eigen levenswandel te veranderen? Of, om het in ‘The Matrix’-filosofie te zeggen, wat als je ook eens de rode pil kan nemen? Het is de set-up van deze geinige komedie, altijd pretentieloos, en daardoor ook zeer vermakelijk.

Nu Judd Apatow even de luwte ingetrokken is, ligt de kans voor andere regisseurs open om de jaren tachtig terug tot leven te wekken. Burr Steers - de maker van het geweldige ‘Igby Goes Down’ - was de laatste waarvan we dit verwacht hadden, maar toch keert hij met ‘17 Again’ terug naar de tijd waarin high school comedies schering en inslag waren. Een nauwgezette crewrazzia leert ons dat John Hughes (‘The Breakfast Club’, ‘Pretty In Pink’) niets met dit project te maken heeft, maar zijn invloeden zijn onmiskenbaar.

Hoofdpersonage Mike O’Donnell (Matthew Perry) stelt op zijn 37ste vast dat zijn leven al twintig jaar in eenzelfde plooi ligt. Op zijn zeventiende besliste hij immers een beloftevolle basketcarrière de rug toe te keren wanneer hij te horen kreeg dat zijn vriendin zwanger was. Hij vroeg haar ten huwelijk en zag alzo al zijn tienerdromen de lucht ingaan. Wanneer een vreemde conciërge, die hij tegen het lijf loopt in zijn vroegere school waar nu zijn kinderen studeren, hem vraagt of hij een tweede kans wil, stemt Mike in. De volgende ochtend wordt hij wakker, en is hij 17 again.

Eigen aan het subgenre gedaanteverwisselingkomedies is natuurlijk dat het hele opzet gepaard gaat met pseudomagisch gepalaver, al wordt dat hier tot een minimum beperkt. Leuk is dat enkel Mike zijn tienerjaren mag herbeleven, maar dat zijn omgeving identiek blijft aan de dag ervoor. Zo zit hij plots in dezelfde klas als zijn tienerdochter, en creëert hij een uitzonderlijke vriendschapsband met zijn zoon, die het kneusje van het basketbalteam blijkt. Deze verhaallijn brengt vanzelfsprekend een pak levenslesjes met zich mee, maar steeds zijn die verpakt met voldoende humor om de zure smaak van opgestoken vingertjes nergens te laten primeren.

Zac Efron is de rijzende ster aan het tienerfirmament, en hij bewijst hier opnieuw waarom. Met tonnen charisma en een jeugdige spring-in-‘t-veld-vertolking weet hij elke kijker voor zich te winnen en roept hij zelfs herinneringen op aan een jonge Matthew Broderick of John Cusack. ‘17 Again’ kan daarnaast ook terugvallen op een prima nevencast, met in het bijzonder Leslie Mann, die straalt als Mike’s eega. De scènes tussen haar en een jonge Mike zijn om van te smullen.

Zo zit de komische timing van de acteurs wel snor, en ook de misverstanden in het verhaal stapelen zich snel op. De high school sfeer katapulteert ons terug naar de tijd waarin Molly Ringwald en co het mooie weer maakten, en bovendien is de onderliggende boodschap veeleer onschuldig dan zwaar op de hand. ‘17 Again’ is wat een tienerfilm zijn moet. We zouden het zelfs bijna een guilty pleasure durven noemen.

Peter Janssens