Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Voor wie niet vertrouwd is met de Aziatische filmindustrie, lijkt ‘The Triangle’ niets speciaals, maar de echte aficionado wéét dat dit een project is om verwachtingen bij te koesteren. In het regiestoeltje nestelde zich immers niemand minder dan Andrew Lau - één van de twee makers van het briljante ‘Infernal Affairs’ - én de vrouwelijke lead wordt door Ji-hyun Jun voor haar rekening genomen, oftewel: de sassy girl uit het gelijknamige oosterse origineel.

Ze treedt aan als Hye-young, die op een marktplein al schilderend aan de kost komt. Met haar innemende uitstraling palmt ze onwetend het hart in van Park Yi (Woo-sung Jung), een maffia huurdoder die zich als haar guardian angel opwerpt. Een relatie acht hij onmogelijk vanwege zijn gevaarlijke job, maar dat belet hem niet haar dagelijks te zien. Met de regelmaat van de klok bezorgt hij haar ieder etmaal een boeketje bloemen, en houdt hij haar in de gaten. De zaken worden echter complex op het moment dat Jeong Woo (Sung-jae Lee) zijn intrede doet, een Interpol-agent die in Nederland gestationeerd is om daar jacht te maken op maffialui. Wanneer die op een dag met een ruiker bloemen z’n opwachting maakt, concludeert Hye-young dat hij de geheime aanbidder moet zijn, op wie ze ondertussen smoorverliefd geworden is. De detective besluit het spel mee te spelen, omdat het zijn missie ten goede komt. Maar ook hij raakt bevangen door haar tomeloze charme.

Je kan je vragen stellen bij de keuze om het verhaal precies in Nederland te situeren (o.a. Haarlem en Amsterdam waren locaties), want het beperkt de bewegingsvrijheid van cineast Lau en zorgt er tevens voor dat hij met een stel ongeloofwaardigheden af te rekenen heeft. Iedereen (zelfs Nederlands onder elkaar) blijkt er Engels te spreken en steden liggen plots een stuk dichter bij elkaar dan de atlas aangeeft. Bovendien is het voor de plot weinig relevant. Wél levert het een stel pittoreske plaatjes op, en dat is ook al heel wat.

Laat je echter niet door dit euvel tegenhouden, want ‘The Triangle’ (oorspronkelijke titel: ‘Daisy’) boogt op een pittig scenario, op de koop toe zeer vakkundig vertelt door Lau en co. De non-lineaire vertelstructuur werkt hier uitstekend, en het gebruik van split-screens is in tijden niet meer zo effectief geweest. De mix van schuld (de wereld van criminaliteit, waar beide mannen op één of andere manier deel van uitmaken) en onschuld (de onbevangenheid van the object of their affection) geeft de plot een kruidigheid die in veel genrefilms ontbreekt, en ook de morele toets - valt ze nu op de juiste of de verkeerde? - maakt het interessant.

Knap camerawerk, overtuigende vertolkingen en een verhaal dat niet gespeend is van Hollywoodgekunsteldheid (let zelfs op de sombere toon, ondanks het feit dat het hier een romance betreft) maakt ‘The Triangle’ de moeite waard. Lau mengt romantiek en spanning - met een scheut actie erbovenop - tot een hoogst genietbaar geheel, dat erom smeekt ontdekt te worden.

Peter Janssens