Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Observe And Report
“Are you talking to me?”, aldus Travis Bickle tegen zijn spiegelbeeld in de meest iconische scène uit ‘Taxi Driver’. Het zouden ook de woorden van Ronnie Barnhardt kunnen zijn, het brutale hoofdpersonage uit ‘Observe And Report’. Niet toevallig verklaarde regisseur Jody Hill dat hij met deze niet erg fijnzinnige komedie een ode wilde brengen aan Scorsese’s klassieker.
Er zijn alvast raakpunten tussen beide hoofdpersonages. Zo verliest ook Ronnie zich in een eigen wereld, waarin hij het opneemt tegen alles en iedereen die hem iets in de weg legt. Het is zijn grote droom om als agent de kost te verdienen, “to destroy all the motherfuckers”. Verbaast het u dat hij faalt op de psychologische test? Zijn agressieve ei kan hij momenteel kwijt in zijn job als securityhoofd in een winkelcentrum. Wanneer een exhibitionist in eerste instantie de parking, en later ook het centrum zelf onveilig maakt, ruikt Ronnie zijn kans zich te bewijzen.
Driewerf helaas dus wanneer zijn overste de politie erbij haalt en inspecteur Harrison (Ray Liotta) zich de zaak toeëigent. Ronnie duldt geen concurrentie op zijn terrein en samen met zijn non-professionele team - een rechterhand die drugs snuift en spuit, en een Aziatische tweeling met het IQ van een baby - besluit hij zelf een onderzoek in te stellen. Het is de enige manier waarop hij kan tonen dat hij meer is dan een beveiligingsagent, en zijn ultieme hoop om het meisje van zijn dromen - een blonde del in de cosmetica-afdeling - voor zich te winnen.
Het lamme-goedzak-imago dat Rogen zich aanmat met ‘Knocked Up’ en ‘Pineapple Express’ wil hij duidelijk van zich afschudden, maar of dit de juiste manier is, durven we te betwijfelen. Ook ‘Observe And Report’ omschrijft zich als een komedie, maar het resultaat is allesbehalve dat. Tenzij er ook komedies bestaan die je lachspieren niét in werking zetten. De drijvende kracht is het hoofdpersonage, en op dat vlak zit het grondig fout. Ronnie is een zwaar gestoord geval, dat je onder geen beding in je buurt zou willen. Wat het aldus erg moeilijk maakt om met ‘m mee te leven.
Hill en co doen ook geen enkele moeite om dit karakter of zijn omgeving enigszins boeiend neer te zetten. Zijn moeder is een zuipschuit, zelf komt hij de dag niet door zonder een berg pillen, zijn collega’s zijn zo mogelijk nog ergere mental cases dan hijzelf en het grietje dat hij wil veroveren, is zo enerverend dat je de vraag kan stellen waarom hij ervoor valt (een rol van usual suspect Anna Faris, alweer als domme blonde).
Het enige wat Hill lijkt te interesseren, is te shockeren. En daarin slaagt hij wel. Een date rape, een hypergewelddadig en ronduit geflipt hoofdpersonage waarmee je nooit kan sympathiseren, een wilde achtervolging op een naakte man wiens private parts zonder weinig verhulling over het canvas bengelen, en ga zo maar door. Daarbij vergeet hij wel dat er zoiets bestaat als een plot en dat een leuk basisidee nog geen goeie film maakt. Seth Rogen is veelal voldoende gebleken om je film een bepaalde charme mee te geven, maar als je ‘m tegen zijn imago in cast, liggen de kaarten ook wel eens anders.
Extra's (dvd): een reeksje bloopers die wel aantonen dat het er op de set alvast heel erg leuk aan toe moet gegaan zijn. Maar echt uit de kluiten gewassen kan je het bonusmateriaal natuurlijk niet noemen.