Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Spirit
Ergens is het wel een grappig verhaal: een stripkunstenaar die regisseur wordt (Frank Miller) en er dan voor kiest om een werkstuk van een andere comic-auteur in een film te gieten. Dat terwijl Miller zelf ook nog een eigen legertje personages in de schuif heeft liggen. Voelde hij zich aangetrokken tot de door Will Eisner gecreëerde universum? We betwijfelen het, want hoe verklaar je anders de totale stijlbreuk tussen de pelliculle-adaptatie en het superieure bronmateriaal? Nee, eerder wilde hij Eisner’s wereld naar zijn stilistische hand zetten, en dat blijkt hem niet echt af te gaan.
Je kan Miller natuurlijk wel begrijpen. Samen met co-regisseur Robert Rodriguez had hij met ‘Sin City’, wel gebaseerd op diens eigen werk, een superhit te pakken, en nu de vervolgen maar moeilijk in productie raken, wil hij op die manier z’n graantje meepikken. Schrik dus niet: visueel ziet Frank Millers eerste solo-regieproject er krék hetzelfde uit als de aan de film noir-cinema uit de jaren veertig refererende instant-culthit ‘Sin City’. Sterker nog: naast de beeldtaal vertoont ook de vertelstijl heel wat overeenkomsten. Zou het toeval zijn dat het hoofdpersonage zich ook bedient van een hoogdravende voice-over?
“My city, I can not deny her. My city screams. She is my mother. She is my lover, and I am her Spirit”, aldus Denny Colt aka The Spirit (Gabriel Macht) aan het begin van de film. Hij is een ex-flik die over zijn stad waakt, een soort Darkman meets Zorro. Zijn grote vijand is The Octopus (Samuel L. Jackson), op zoek naar het bloed dat hem eeuwige macht zou kunnen verschaffen. Daarin wordt hij bijgestaan door Silken Floss (Scarlett Johansson). Maar er zijn nog kapers op de kust: ook de ex van The Spirit, Sand Saref (Eva Mendes), mengt zich in de debatten.
Qua uitstraling leunt ‘The Spirit’ heel dicht aan bij ‘Sin City’, maar regisseur Frank Miller blijkt weinig narratieve kaas gegeten te hebben. Het verhaal springt van de hak op de tak, en dat anderhalf uur lang. Bovendien is de grens tussen parodie en humor of tussen ernst en kitsch zeer vaag, wat maakt dat je als kijker helemaal het noorden kwijtraakt. Je weet nooit of Miller en co het grappig bedoelen, of zwaar de bocht uitgaan. Zo wordt in ‘The Spirit’ ondermeer met toiletpotten gevochten en krijgt de schurk drie sidekicks aan z’n zijde, die qua stunteligheid zelfs inspecteur Clouseau naar de kroon steken. En dat terwijl de dialogen pompeus en beladen zijn.
Reken daarbij dat Gabriel Macht een zielloze indruk nalaat als de held uit de titel, dat Samuel L. Jackson zijn eigen imago wel met een hele vette knipoog persifleert en dat Miller er zelfs in geslaagd is om knappe dames als Scarlett Johansson, Eva Mendes én Paz Vega volstrekt onaantrekkelijk te maken. ‘The Spirit’ legt dus heel pijnlijk de tekortkomingen van Miller als filmmaker bloot. Eén troost evenwel: hij weet hoe een film er goed moet uitzien (geef die man een job als art director!), en dat bewijst hij nu ook weer.
Extra’s (dvd): een nogal karige uitgave met enkel audiocommentaar van Frank Miller zelve en zijn producente Deborah Del Prete. O ja, ook nog een paar trailers.