Vooraleer Simon Hunter toehapte voor de regie van ‘Mutant Chronicles’, werd eerst bij genrehabitués Stephen Norrington (‘Blade’), John Carpenter (‘Escape From New York’, ‘The Thing’) en Roger Christian (‘Battlefield Earth’) naar interesse gepolst. Laat de weigering van dit illustere drietal je echter geenszins ontmoedigen. Het feit dat de producenten van deze sciencefictionhorror initieel bij hen aanklopten, wijst namelijk aan in welk genre je deze film moet situeren. De van actie, gruwel en fun doortrokken B-film, inderdaad.
We schrijven 2027. Vier megacorporaties - Mishima, Bauhaus, Capitol en Imperial - zijn verwikkeld in een bloederige grondstoffenoorlog om de natuurlijke rijkdommen die een uitgemergelde wereld nog herbergt. Tijdens die roekeloze strijd wordt plots het zegel van een mythische machine verbroken, die aan het eind van de ijstijd naar onze planeet kwam met als doel de mensen te veranderen in mutanten. Toen wist een held de machine te verslaan en te verzegelen, maar nu die zegel niet langer intact is, wordt de aarde opnieuw overspoeld door een mutantenleger.
Een kleine groep vlucht richting Mars, daarmee miljoenen toekomstige slachtoffers achterlatend. Helden zullen er echter altijd zijn, ook nu. Van de opportunistische aanvoerder van de corporaties, Constantine (John Malkovich), moet de mens niet veel hulp verwachten, maar wel van de monnik Samuel (Ron Perlman), bewaarder van de mutant chronicles (een bijbel over mutanten), en de geharde veteraan Mitch Hunter (Thomas Jane), die een team van heldhaftigen aanvoert in de strijd tegen het machinale gespuis. Ze zijn de laatste hoop voor de mensheid.
Net zoals ‘Sky Captain And The World Of Tomorrow’ is ook ‘Mutant Chronicles’ bijna volledig voor een green screen opgenomen, en dat is eraan te zien. De effectenmolen draaide overuren, maar mag er ondanks zijn B-film-uitstraling meer dan wezen. Visueel tapt deze bombastische, doch genietbare sf-gruwel uit hetzelfde vaatje als voornoemde artificiële collega en andere donkere (inhoudelijk en visueel) sciencefictionfilms als ‘The Chronicles Of Riddick’ en ‘Dark City’. Geen verkeerde referenties, als je ’t ons vraagt, al mag je ‘Mutant Chronicles’ vooral niet te ernstig nemen.
In de plot - in essentie een crazy melange van ‘Aliens’ en ‘The Dirty Dozen’, maar dan met mutanten - valt beslist meer dan één gat te bespeuren, en de genremix neemt een loopje met de grenzen der filmlogica. Ook de acteurs weten beslist dat hun tong tegen de wang gedrukt mag worden, iets waarmee hoofdrolspelers Thomas Jane en Ron Perlman zeer vertrouwd zijn (zie respectievelijk ‘The Punisher’ en ‘Hellboy’). Eindbilan: een verrassend vermakelijk B-avontuur, waar elke fanboy met volle teugen van zal genieten.
Extra’s (dvd): niet al te veel, maar toch één opvallende: een making of van 108 (!) minuten. Dat is zowat de speelduur van de film zelf. Eerder een zeldzaamheid, en in het licht van deze film een zeer waardevolle toevoeging. Een genreprent als deze leent zich immers tot een stukken interessantere docu dan pakweg een karakterdrama. Waarvan akte.