Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De vreemde eend in de carrière van regisseur Jonathan Demme is misschien wel ‘The Silence Of The Lambs’, z’n meest commerciële en geprezen film, maar tegelijk de meest toegankelijke in een reeks uitdagende projecten. Doorheen zijn ruim dertigjarige loopbaan heeft de Oscarwinnende filmmaker zich namelijk meermaals opgeworpen als durfal, iemand die goochelt met invloeden en stijlen en die fictiewerk afwisselt met concertregistraties en documentaires.

Aan dat lijstje persoonlijke projecten voegt hij nu ‘Rachel Getting Married’ toe, meer verwant met de Europese cinema (en meerbepaald met de uit Scandinavië stammende Dogme-canon) dan met de Amerikaanse independent-industrie, waar hij weliswaar deel van uitmaakt. Demme gooit alle vaste waarden overboord en experimenteert volop met de regels van dat Deense principe: alles is op locatie gefilmd, het geheel is uit de losse pols geschoten én muziek is totaal afwezig (tenzij muziek die in de scène zelf gecreëerd wordt).

Daarmee krijgt ‘Rachel Getting Married’ een eenvoudige look, bedrieglijk simpel zelfs. Want hoe soepel alles ook voorgesteld wordt, Demme weet wel degelijk waar-ie mee bezig is en aan deze aanpak is meer voorbereiding vooraf gegaan dan het ultrarealistische en ongemeen naturelle eindresultaat doet vermoeden. We volgen slechts een drietal dagen uit het leven van Kym (Anne Hathaway), die haar plaatsje in rehab even inruilt voor een stek in haar ouderlijk huis, waar momenteel de toebereidselen van de trouw van haar zus Rachel (Rosemary DeWitt) aan de gang zijn.

Demme zoomt in op elk facet van dat geplande feest, gaande van de schikking van de tafel, de soundcheck van de muzikanten (die tot vervelens van de personages toe met hun akoestische gitaren en violen in de weer zijn), de trouw zelf en de party, waarbij hij zonder verpinken een drietal nummers lang het feestgedruis op pelliculle vastlegt. Maar toch beklijft dit familieportret, dat bij elke nieuwe onthulling en dito woordenwisseling telkens een beetje meer onder de huid kruipt.

Om gestalte te geven aan het complexe personage Kym deed Demme een beroep op Anne Hathaway, die met haar broze, maar o zo aangrijpende vertolking niet alleen boven zichzelf, maar ook boven haar co-sterren uitsteekt. ‘Rachel Getting Married’ is het product van een regisseur, die zichzelf elke keer opnieuw tracht heruit te vinden. Jonathan Demme is op een punt gekomen in zijn carrière dat hij het zich kan permitteren z’n zin te doen. En dat doet hij, met een film die verrast in structuur en veel slimmer is dan de simpele uitwerking laat uitschijnen. Mooi in al zijn eenvoud. Of eenvoudig in al zijn schoonheid.

Extra’s (dvd): twee audiocommentaren, waarvan eentje ingesproken door de producente, scenariste (Jenny Lumet die ondermeer de grappige anekdote vertelt waarop de vaatwasserscène gebaseerd is) en editor en eentje door actrice Rosemarie DeWitt van vocalen voorzien werd. Geen Jonathan Demme? Jammer genoeg niet, al wordt zijn aanwezigheid bij het bonusmateriaal ruimschoots goedgemaakt door een lange Q&A met cast en crew (waar hij de boventoon voert) en docu’s die een blik achter de schermen bieden. Tot slot treffen we ook nog een reeks verwijderde scènes aan. Knap.

Peter Janssens