Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Zes jaar na zijn bevreemdende debuut ‘The Cell’ steekt Indisch cineast Tarsem Singh opnieuw de neus aan het cinematografische venster. Zijn zoektocht naar financiering leverde niet al te veel op, en dus zag hij zich genoodzaakt ook z’n eigen centen in ‘The Fall’ te investeren (grote namen op de affiche en gereputeerde collega’s als David Fincher en Spike Jonze traden louter op als presenters). Het resultaat is een buitengewoon fantasy-avontuur waarin Tarsem - zoals hij zichzelf nu laat noemen - zich voor de tweede maal op rij opwerpt als een visueel kunstenaar.

Zoals wel vaker bij esthetische genieën is het verhaal ondergeschikt aan de beelden. Laat het dus geen verrassing zijn dat de onsamenhangende plot op z’n zachtst gezegd een beetje rammelt. We schrijven de jaren ’20. Alexandria is een 5-jarig meisje dat in het ziekenhuis van Los Angeles is opgenomen met een gebroken arm. In dat hospitaal ontmoet ze Roy, een stuntman uit Hollywood die na een zware val verlamd raakte in de benen. Om de verveling tegen te gaan, brengt Alexandria geregeld een bezoekje aan Roy, die haar - er is toch genoeg tijd te doden - het ongelooflijke verhaal vertelt van vijf helden die de handen in elkaar slaan om wraak te nemen op gouverneur Odius.

‘The Fall’ laveert twee uur lang tussen fantasie en realiteit, en naarmate de film naar z’n onafwendbare apotheose toe kruipt, raken die twee alsmaar meer met elkaar verstrengeld. Zo gebruikt stuntman Roy de fantasie om in de realiteit aan medicijnen te raken - hij wil pas verder vertellen wanneer Alexandria medicijnen voor ‘m steelt - terwijl Alexandria zelf in haar realiteit (haar leven in het ziekenhuis) steeds meer parallellen met het fictieverhaal begint te zien. En andersom ook, wanneer ze zichzelf en Roy als personages opvoert in de epische vertelling. Die mix van verbeelding en werkelijkheid is plezierig om volgen, maar kan het gebrek aan cohesie niet verbergen.

Tarsem lijkt er geen seconde om te malen. In meer dan 18 landen op 26 verschillende locaties vond hij de geschikte decors om zijn kunstwerk tot leven te roepen. ‘The Fall’ heeft veel weg van een expositie, veeleer dan een film. Vooral het laatste halfuur trekt de Indische beeldenstormer alle registers open en dat gaat hem net zoals bij ‘The Cell’ (die het ook niet van plot als wel van beelden moest hebben) goed af. Een vlindermaquette die naadloos overgaat in een vlindervormig eilandje, een man die uit de hars van een boom tevoorschijn komt, een trappenlabyrint waarin je eeuwig kan ronddolen, niets is hem te veel, en het ziet er ook allemaal om van te smullen uit.

‘The Fall’ is een schoolvoorbeeld van style over substance, en hoewel de inhoud maar mager uitvalt, is de stijl zodanig verbluffend dat je toch aan het scherm gekluisterd blijft. Je hoopt alsmaar op een nieuwe krachttoer hopen, op een schitterend shot dat elke verbeelding tart. Die feeërieke beelden, een heleboel al dan niet subtiel verstopte clevere vondsten (Charles Darwin en zijn aapje Wallace!) en de puike vertolkingen - met de guitige, innemende kindactrice Catinca Untaru op kop - zorgen er dan ook voor dat je de film zijn minpunten makkelijk vergeeft.

Peter Janssens