Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Vergis je vooral niet: in tegenstelling tot wat zijn titel laat uitschijnen, is ‘Gamer’ niet gebaseerd op een videogame, maar wel is dit migraine-inducerend actievehikel ontsproten aan de ziekelijke breinen van actiebeeldenstormers Mark Neveldine en Brian Taylor, eerder verantwoordelijk voor de twee best genietbare ‘Crank’-films. Waar ze bij die twee tot cultstatus verheven shoot ‘em up-projecten absoluut niets te vertellen hadden en resoluut de funkaart trokken, lijken ze nu voor het eerst ook andere ambities na te streven.

Het uitgangspunt opent dan ook een waaier aan mogelijkheden. In een futuristische toekomst zien video- en internetgames er helemaal anders uit: ze worden bevolkt door echte mensen, die via een in hun hersenen ingeplante chip bestuurd kunnen worden door gamers. Het genie achter deze technologie, Ken Castle (Michael C. Hall), behoort door zijn mensonterende creatie tot de machtigste mensen in de samenleving. Wordt zijn Second Life-spel bevolkt door mensen die zich gewillig laten besturen door pc-fanaten, dan laat zijn nieuwste controversiële uitvinding de spelers bijzonder weinig keuze.

‘Slayers’ is de naam van dat nieuwe spel: een uiterst gevaarlijke virtuele realiteit waarin gevangenen van diverse pluimage (van moordenaars tot kruimeldiefjes) ondergebracht worden om elkaar tot de dood te bevechten. Wanneer zo’n gedetineerde - bestuurd door een boel verwaande rich kids - erin slaagt dertig battles te overleven, wordt hij vrijgelaten. Eén van de sterspelers, Kable (Gerard Butler), ziet zijn teller inmiddels op 27 staan wanneer we aan het begin van de film met hem kennismaken. Wanneer hij erachter komt dat Castle niet van plan is hem zomaar te laten vertrekken, besluit Kable het heft in eigen handen te nemen.

Wie bij de ‘Crank’-films reeds het gevoel had op de limiet te zitten, loopt best in een ruime boog om ‘Gamer’ heen. Het scenario mag dan al trekken van een echte plot vertonen (ze zijn er nog niet), het meest van al blijven de twee regisseurs zich focussen op de loeiharde actie, zo hip ingeblikt dat zelfs de MTV-kijker er na een kwartiertje genoeg van heeft. Neveldine en Taylor zijn niet talentloos en een goeie vondst op zijn tijd valt ook hier te spotten (zie hoe Butler hoogst origineel een auto start), maar het aandeel is te schaars en de weinige geinige ideetjes verdrinken in het totaalpakket, dat vooral erg vermoeiend aandoet.

Ook de maatschappijkritische bespiegelingen missen hun doel. De makers lijken te willen zeggen dat een internetidentiteit iets heel bedrieglijks is, en wie erg mild is, zou daar ook een satire op Facebook en andere onlinecommunity’s in kunnen herkennen, maar op het einde van de rit blijkt met die thematiek zo weinig mee aangevangen dat je ‘Gamer’ niet van veel diepgang kan verdenken. De ideeën zitten goed, en ook de acteurs zijn op dreef (vooral Michael C. Hall uit ‘Dexter’ is vermakelijk), maar het bombast - loeiharde klankband incluis - is zo all over the place dat de rest eronder lijdt. Al zal de actiefan daar wellicht niet om malen.

Peter Janssens