Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Harvey Scissorhands - zoals producer Weinstein in de wandelgangen al eens smalend wordt genoemd - zet zijn reputatie alweer kracht bij. De originele cut van cineast Wayne Kramer (‘The Cooler’, ‘Running Scared’) duurde tweeënhalf uur, maar  Harvey dreigde ermee ‘Crossing Over’ rechtstreeks op de dvd-markt te gooien als de filmmaker er niet een halfuurtje zou uithalen. Kramer willigde de eis van zijn producer in, met als resultaat een mozaïekdrama dat aan dezelfde kwaal lijdt als ‘Crash’ - een thematisch en structureel gelijkaardige prent - een paar jaar geleden: het gaat net niet diep genoeg.

Eigen aan een mozaïekfilm is de waaier aan personages wier levens (al dan niet rechtstreeks) in elkaar verstrengeld raken zonder dat ze elkaar voor de voeten gaan lopen. In ‘Crossing Over’ houden de vele plotarken verband met het Amerikaanse immigratieprobleem. Zo kruipen we in het spoor van een bij de immigratiepolitie van L.A. werkzame rechercheur (Harrison Ford) en z’n collega (Cliff Curtis), zien we hoe een beoordelingscommissiebeambte (Ray Liotta) een fotomodel, die in Amerika aan de bak wil komen als actrice, een green card ruilt voor seks én zijn we ondermeer getuige van een jonge en mondige moslima die door haar overtuigingen in de problemen raakt.

Het lukt Kramer niet om al zijn personages - het zijn er traditiegetrouw heel wat - een gezicht te schenken, wat logischerwijze maakt dat niet alle verhaallijnen even sterk kunnen overtuigen. Het helpt evenmin dat het scenario geregeld open deuren intrapt en daardoor niet echt onder de huid weet te kruipen. Toch voel je dat de film zeker baat had kunnen hebben bij een langere speelduur. Gezien de vele verhalen ligt het tempo constant hoog (ze moeten allemaal netjes binnen de twee uur afgewikkeld zijn), en kan je als kijker nooit echt meeleven met één ervan, al zou je het wel willen.

Harrison Ford, Ray Liotta en Cliff Curtis krijgen de meeste aandacht en stellen niet teleur. Vooral Ford bewijst andermaal dat hij meer in zijn mars heeft dan fletse actiekomedies à la ‘Hollywood Homicide’ of avonturenentertainment als ‘Indiana Jones’, en dat was ook alweer een tijdje geleden. Zijn verhaal is bovendien het meest interessant om volgen en had wat ons betreft een film op zich mogen zijn. Naast het prominenter aanwezige drietal doet ook Ashley Judd het meer dan behoorlijk en is vooral de korte subplot van Jim Sturgess een leuk intermezzo, al beperkt die zich tot een tweetal scènes.

Het grootste probleem van ‘Crossing Over’ is echter dat de film duidelijk hoopt om een discussie aan te wakkeren, maar dat Kramer net iets te vaak politiek correct te werk gaat. Het is allemaal braafjes en voorspelbaar, wat de nochtans prangende (en beslist goedbedoelde) boodschap lichjes afzwakt. Schiet de film zijn doel voorbij omdat Weinstein de regisseur verplichtte om de schaar in zijn werk te zetten? Wellicht niet, gebiedt de eerlijkheid, maar als de personages een beetje meer rijpingstijd was gegund, dan zouden we ons veel meer over hun lot bekommerd hebben. Net iets te vrijblijvend voor het onderwerp dat de film aankaart dus, maar niettemin onderhoudend en vakkundig in beeld gezet.

Peter Janssens