Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De voorgeschiedenis van Richard Curtis maakte hem de juiste man op de juiste plaats om met deze ‘Love Actually’ zijn regiedebuut te maken. Zo pende hij reeds de scripts van geinige Britse komedies als ‘Four Weddings And A Funeral’, ‘Notting Hill’ en ‘Bridget Jones’s Diary’, en ook dit scenario is logischerwijze van zijn hand. Voor het eerst spitst hij zich niet toe op één verhaal, maar op allemaal korte subplots die de liefde centraal stellen. De clichémeter zal af en toe roodgloeiend staan (de kleur van l’amour!) en suikerpatiënten riskeren mogelijk een hyper, maar toch weet Curtis’ debuut te charmeren.

Het begint al bij de voice-over van Hugh Grant aan het begin van de film, die ons op niet mis te verstane wijze duidelijk maakt dat love all around is. De acteur die in Curtis’ drie scribent-avonturen opdraafde is misschien de topster op de affiche (dat was anno zijn release zeker zo), zijn rol is niet groter dan die van collega-grootheden als Liam Neeson, Alan Rickman, Colin Firth, Bill Nighy of Laura Linney. Allen hebben ze eigen verhaallijnen, die traditioneel in de eindscènes samenlopen.

Meestal gaan romantische ensemblekomedies als deze over weinig meer dan oppervlakkigheden (zie het niettemin vermakelijke ‘He’s Just Not That Into You’), maar Curtis snijdt ook een set zwaardere onderwerpen aan. Uit het subverhaal over een zakenman die zijn secretaresse verleidt valt makkelijk een aangrijpend overspeldrama te puren, de plot van de man die naar Portugal trekt om er in alle rust aan zijn roman te werken leent zich tot een intriest rouwverhaal en dat de vertelling van een vader die alleen achterblijft met zijn zoontje zich leent tot een tragikomische verfilming, werd al bewezen met het thematisch gelijkaardige ‘About A Boy’.

Dat het nooit zwaar op de hand wordt, mag evenwel niet verbazen. ‘Love Actually’ is zo’n typische kerst- annex feel good-film, ideaal te bekijken vanuit de luie zetel op een koude winteravond, preferabel onder een donsdekentje én met een warme kop thee bij de hand. In nog andere verhaaltjes zien we ondermeer hoe een prime minister verliefd wordt op zijn stuntelige assistente, hoe de getuige heimelijk verliefd is op de vrouw van de trouwer (zijn beste vriend!) of hoe een oude rockster wiens beste tijd voorbij is een nummer één-hit hoopt te scoren met ‘Christmas Is All Around’, naar het bekende Troggs-nummer.

Gezien de hoeveelheid van personages die Curtis opvoert en de relatief beperkte speelduur is het de logica zelve dat het leeuwendeel van die karakters de karikatuur niet ontstijgt en dat de diepzinnigere subplots vaak op de oppervlakte blijven. Toch kan je niet zeggen dat Curtis geen goed werk heeft afgeleverd. Met de ideeënstroom die hij had bij het schrijven van deze film kon hij mogelijk meerdere films vullen, maar kennelijk wilde hij het ‘s over een andere boeg gooien. Met een reeks fantastische acteurs onder de arm (Nighy en Grant stelen de show) doet hij een aardige gooi naar die ultieme ensemble-romcom, die evenwichtig balanceert tussen humor, dramatiek en meligheid.

Extra’s (Blu-ray): een audiocommentaar, waarin je Richard Curtis, Hugh Grant, Bill Nighy en Thomas Sangster aan het woord hoort. Die laatste vertelt o.a. dat hij speciaal voor deze film drums leerde spelen. Een heleboel scènes die op de montagevloer belandden, hadden we liever in een director’s cut verwerkt gezien, maar dat ze bij het bonusmateriaal terug te vinden zijn, is een aardige plus. Voorts nog een ruime focus op de muziek met een featurette die de muzikale hoogtepunten uit de film op een rij zet en twee videoclips (waaronder die van ‘Christmas Is All Around’).

Peter Janssens