Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Verdient iedereen een tweede kans? En hoe moeilijk is het om vergeven te worden? Die vraag stelt regisseur John Crowley - van het puike ‘Intermission’ - zich in ‘Boy A’, net als zijn hoofdpersonage Jack (Andrew Garfield). Als twintiger zou het leven hem moeten toelachen, maar zijn verleden laat hem dat niet toe.

Een zware jeugdzonde leidde er namelijk toe dat hij het gros van die jeugd achter de tralies (of in een instelling) doorbracht, waardoor hij nu opnieuw zijn plaatsje in de maatschappij moet zien te veroveren. Makkelijker gezegd dan gedaan, al wordt de berouwvolle knaap geruggensteund door Terry (Peter Mullan), zijn begeleider die de tijd rijp acht voor Jack om van zijn nieuwe, vrij leven te genieten. Dat schijnt hem goed te lukken, want op z’n baan maakt hij snel vrienden en kan hij het meer dan aardig vinden met de mondige Michelle (Katie Lyons), die er geen geheim van maakt dat ze Jack wel ziet zitten.

De blitse, jachtige stijl die Crowley eerder in ‘Intermission’ etaleerde, heeft hij in ‘Boy A’ opgeborgen voor een eerder klassieke beeldvoering, daar waar Britse sociale drama’s meestal uit de losse pols geschoten worden om het vérité-gevoel te vergroten. Crowley’s opvallende stijlkeuze doet niets af aan de waarachtigheid van zijn verhaal, dat hij baseerde op de gelijknamige roman van Jonathan Trigell, maar het zorgt er wel voor dat het allemaal nogal tam aandoet.

Toegegeven, het valt de kijker niet zwaar om de jonge Jack in het hart te sluiten; hij is een minzame, timide kerel met het hart op de juiste plaats. Interessant ook hoe zijn herintrede in de maatschappij, zijn ontluikende relatie met een lokaal meisje en zijn schijnbaar openhartige relatie met zijn begeleider nu en dan onderbroken worden door flashbacks die tonen wat Jack nu precies op zijn kerfstok heeft. Zo stelt hij niet alleen de personages in het dorpje voor een moreel dilemma, wanneer uitlekt dat Jack een pijnlijke historie met zich meedraagt, maar ook de kijker, die in Jack wel degelijk een brave kerel ziet die het goed voor heeft met zijn omgeving.

Andrew Garfield levert een prachtig staaltje acteerwerk als Jack; zijn schuchterheid weet hij met een ongeziene naturel te verbeelden en zelfs als je weet waarvoor hij al die jaren geboet heeft, eist hij je sympathie op. De andere karakters komen iets minder goed uit de verf, en moeten het vaak stellen met een rol als aangever. De vertolkingen van acteurs als Peter Mullan en Katie Lyons zijn navenant. Een mens is meer dan de som van zijn daden, wat die daden ook moge zijn, lijkt wel de boodschap van ‘Boy A’. Knap acteerwerk en een solide regie kunnen evenwel niet beletten dat het geheel nooit écht weet aan te grijpen. Wat zou Ken Loach hiermee aangevangen hebben?

Peter Janssens