Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Toen ‘The Butterfly Effect’ anno 2004 verscheen, kende je Ashton Kutcher enkel van zijn niet erg fijnbesnaarde optredens in ‘Dude, Where’s My Car?’ (ironisch wel dat de film die voor de doorbraak zorgde ook de grootste smet op zijn palmares blijkt), ‘Just Married’ en ‘My Boss’s Daughter’. En natuurlijk van zijn wél geestige bijrol in ‘That ’70s Show’. Komedie was de rode draad doorheen zijn loopbaan (en dat is het nu nog altijd), en precies daarom is een film als deze interessant om te ontdekken. Kutcher is geen acteur voor wie Oscars worden koud gezet, maar de rol die hij hier neerzet, mag zeker tot zijn beste werk worden gerekend.

Hij speelt de rol van Evan, een op het eerste gezicht doodgewone snaak die evenwel beschikt over een wel heel bijzondere gave: time warpen richting diens eigen verleden. Als universiteitsstudent raakt hij gefascineerd door de oude dagboeken die hij als kind schreef. Wanneer hij erin begint te lezen, keert hij plots terug naar dat verleden met als doel het heden van zijn vrienden te verbeteren. Evan houdt echter geen rekening met de butterfly effect-wet, die stelt dat elke wijziging in het verleden ook een serieuze weerslag kan hebben op de toekomst, oftewel: het heden waarin hij na zijn reis door de tijd opnieuw in terechtkomt.

Het uitgangspunt van de sciencefictionthriller ‘The Butterfly Effect’ mag dan al in meerdere films een hoofdrol gespeeld hebben (denk maar aan Zemeckis’ popcornfun ‘Back To The Future’), de manier waarop het regisseursduo Bress en Gruber ermee omgaan is interessant en onderhoudend. De film goochelt met grappige, morbide en nagelbijtende scènes, en weet bovendien geregeld te verrassen. Daarnaast maken de makers - en dat zeggen we een zucht van opluchting slakend - ook niet de fout om met hun gereis door de tijd te overdrijven. Al kan je bij een paar wendingen op het eind terecht toch een frons op de wenkbrauwen krijgen.

Als de film met zijn twee uur ook ietsje te lang doorgaat, heeft dat alles te maken met het feit dat je nauwelijks om de karakters kan geven. Het idee van het tijdreizen is per definitie interessant en het achterliggende effect dat alles wat je verandert op z’n beurt nieuwe veranderingen meebrengt, is dat ook, maar het zorgt er wel voor dat er vaak te weinig over de personages zelf verteld wordt; we leren hen enkel kennen door hoe ze op diverse sleutelmomenten reageren. ‘The Butterfly Effect’ is hoe dan ook een gimmick-film en vaak worden daarin de protagonisten een beetje verwaarloosd.

Een intrigerende zit niettemin, maar toch eentje die na een uur wat van zijn initiële pit verliest en in het laatste halfuur een uitschuiver maakt die illustreert dat Bress en Gruber net iets te veel in ‘Final Destination 2’-modus zaten, waar scriptgewijs eveneens aan de spreekwoordelijke haren getrokken werd. Uiteraard hangt het er bij dit soort films ook wel vanaf hoever je bereid bent mee te gaan. De pluspunten zijn legio (de filmstijl is klassiek doch gepast, Kutcher speelt op hoog niveau, de scènes met de kinderen zijn subliem) en het is beslist interessant de film op Blu-ray te herontdekken, maar toch hebben we het gevoel dat er meer had ingezeten.

Peter Janssens