Neen, ‘Shaun Of The Dead’ is niet het zesde luik in het legendarische Romero-kwintet, maar wél een verfrissende, onderhoudende en bovenal erg grappige persiflage op het sinds enige tijd terug enorm populaire zombiegenre. De eerste film ook die het komische triumviraat Edgar Wright (regisseur) en acteursduo Simon Pegg en Nick Frost bij het grote publiek deed opvallen. En hoe! De erg geestige en goed getimede Britse humor toetsen aan een standaard horrorplot bleek immers een match made in heaven. Hoewel, in het geval van deze film is hell net iets toepasselijker.
Wanneer Shaun (Simon Pegg) gedumpt wordt door z’n vriendin Liz (Kate Ashfield) omdat-ie zich te veel ontfermt over z’n beste makker Ed (Nick Frost), een nogal ongemanierde, maar oervriendelijke jeugdvriend met wie Shaun een huis deelt, is hij daar het hart van in. Wanneer een dagje later echter blijkt dat er een virus is uitgebroken, waardoor de doden terug tot leven komen, ruikt Shaun zijn kans om zich als een echte held te gedragen. Hij klit samen met z’n (ex-)vriendin, twee van diens vrienden, z’n buddy Ed en z’n moeder en gaat de strijd aan tegen de ondoden. Hun schuilplaats: de lokale pub.
‘Shaun Of The Dead’ steekt van wal als een romantische situatiekomedie. Simon Pegg is hilarisch in de rol van Shaun, terwijl Nick Frost op ietwat karikaturale wijze gestalte geeft aan lamme goedzak Ed, een personage dat herinnert aan Onslow uit ‘Keeping Up Appearances’. Kate Ashfield als Liz en een korte, maar opvallende Bill Nighy als Shauns stiefvader zorgen ook voor pittige optredens en dito dialogen. De humor in het eerste halfuur mag dan al het predicaat voorspelbaar dragen, ze straalt wel een typische charme uit eigen aan de Cinema Brittania. Wanneer het verhaal na een goed halfuur in z’n definitieve plooi valt en de zombies de ondode neus aan het venster steken, gaat ook de horrorbal aan het rollen.
Filmmaker Edgar Wright houdt de balans tussen lachen en huiveren immer mooi in evenwicht, al zal je gelet op het aantal keren dat je zal zitten schuddebuiken bezwaarlijk kunnen ontkennen dat de film hoofdzakelijk naar de komediekant overhelt. De zombies zien er geloofwaardig uit en zouden ook op een Romero-set dienst kunnen doen, maar door de vele grapjes blijft de echte dreiging uit. En maar goed ook, want het blijft in de eerste plaats een zeer geestige parodie. Nu al klassieke scènes: die waarin Shaun en Ed vinylplaten van Prince en Dire Straits stukgooien op enkele walking dead of het moment waarop Shaun als ervaren baseballspeler enkele rake klappen uitdeelt met een beenharde bat.
Extra’s (Blu-ray): een hele reeks extra’s, opgedeeld in diverse hoofdstukjes als ‘Ontbrekende stukjes’ (geinige bloopers, een zevental verwijderde scènes, etc.), ‘Rauw vlees’ (o.a. castingtapes en videodagboeken), ‘TV-stukjes’, ‘Zombiegalerie’ en ‘Trailers’. Daarnaast heb je ook de mogelijkheid om de film te bekijken met de interessante audiocommentaar van Simon Pegg en Edgar Wright. Zeer veel bonusmateriaal dus, wat deze Blu-ray-uitgave een absolute aanrader maakt. Voor zover de film alleen deze release al niet interessant maakt. Leuk!