We moeten onszelf geen blaasjes wijsmaken: wie fan is van de hernieuwde ‘Battlestar Galactica’-reeks heeft een voorliefde voor sciencefiction. Een waarheid als een koe, maar ook een heel spijtige. Met zijn vele universele thema’s, morele vraagstekken en complexe karakters overstijgt dit tweede seizoen nog meer dan het al geweldige eerste de noemer sf-serie. Reken daarbij de genreadepten wiens meewarige houding - de franchise uit de eighties in het achterhoofd - hen ervan weerhoudt om deze 21ste-eeuwse update een kans te geven, en je hebt één van de meest onderschatte reeksen.
Het tweede seizoen vindt naadloos aansluiting bij de eerste reeks en pikt de spannende sf-draad vanaf de eerste minuut weer op. Waar een vervolgseizoen vaak de neiging vertoont om de nog openstaande plotarken in de eerste aflevering snel af te handelen om een set nieuwe te lanceren, neemt deze follow-up-reeks rustig de tijd om alles te ontvouwen. De verhaallijnen worden uiterst intelligent door elkaar gemixt en net zoals bij het vorige seizoen is het opletten geblazen om niet verloren te lopen in de sterk getimede verrassende wendingen die de plot voor ons in petto heeft.
Toegegeven, ‘Battlestar Galactica’ speelt zich af tegen een ruimteachtergrond, bevat actiescènes die de sf-liefhebber op de wenken bedient en voert robotpersonages op, al dan niet in menselijke vorm, maar toch moet je echt geen sciencefictionfan zijn om het vernuftige scriptkluwen en de karakteruitwerking, die verder reikt dan de gemiddelde Emmy-winnende dramareeks, te waarderen. Met personages die noch zwart noch wit zijn, creëer je automatisch een sfeer waarbij niemand te vertrouwen lijkt. Of waar de helden waarvan je weet dat ze te vertrouwen zijn toch kantjes hebben die hen niet de meest aardige persoon op aarde (of in de ruimte) maken.
Ook visueel valt er heel wat te smullen. De serie ziet er niet erg gepolijst uit en de bij momenten rauwe look maakt dat je als het ware middenin de actie zelf gekatapulteerd wordt en je als kijker ook een pak nauwer betrokken bent bij wat er zich op dat tot in de puntjes uitgekiende canvas afspeelt. De camera-in-de-hand-techniek mag dan niet de meest traditionele keuze zijn om een reeks als deze in te blikken, het werpt bij heel wat (interieur)scènes wel zijn vruchten af. Nodeloos om zeggen wellicht dat ook op Blu-ray deze beeldtaal uitstekend, zo niet beter, tot zijn recht komt. Tevens de grauw ogende ruimtescènes laten een diepere indruk na.
Wie de eerste reeks zag en smaakte, mag niet twijfelen. Dit tweede seizoen, bestaande uit 20 episodes, breit een slim en suspenserijk vervolg aan de strijd tussen het mensenras en de Cylons. Het is moeilijk om ze als beter te bestempelen gezien de eerste reeks als vernieuwer de meest blijvende indruk nalaat, maar met zijn clevere intriges, ambigue personages, hoog tempo en knap camerawerk weet dit tweede seizoen moeiteloos te bevestigen. Een pluim voor elkeen die hieraan meegewerkt heeft dus, maar toch het meest van al voor het scenaristenteam dat politieke, sociale en religieuze subteksten in elkaar laat klikken alsof het kinderspel is.
Extra’s (Blu-ray): net zoals de Blu-ray-release van het eerste deel bevat ook deze verwijderde scènes, en audiocommentaren, maar het is de exclusieve optie The Oracle die de meeste interesse zal weten lost te weken. Daarin word je namelijk wat meer achtergrondinfo aangeboden over de voornaamste personages én ruimteschepen.