Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Management
Vergeet even de Jennifer Aniston uit ‘Marley & Me’, ‘He’s Just Not That Into You’, ‘The Break-Up’ of ‘Along Came Polly’. De actrice die in ‘Management’ de hoofdrol speelt, lijkt dan wel als twee druppels water op de ravissante schoonheid die destijds bekend raakte door haar rol in ‘Friends’, je moet al van goeden huize komen om een link te leggen tussen deze sympathieke indie en de romantische komedies die ze in Hollywood aan de lopende band maakt. Gespeend van voorspelbare wendingen, vals sentiment en melige dialogen is ‘Management’ een romcom die wél doel treft.
Centraal staat Mike (Steve Zahn), werkzaam in het motel dat gerund wordt door zijn ouders. Zijn leven lijkt helemaal nergens naartoe te gaan tot op een dag zakenvrouw Sue (Jennifer Aniston) een kamer boekt. Welgemikte cupidopijlen die de hartsnaren van Mike raken, overtuigen hem ervan haar op te zoeken op haar kamer en haar met een fles wijn in de hand te verwelkomen in het hotel. Een procédé dat zich de avond nadien herhaalt. Sue beantwoordt Mike’s hofmakerij met een vluchtige wip net voor ze vertrekt. Hierdoor is de arme Mike helemaal verkocht. Hij wil alleen nog maar bij haar zijn, al moet hij daarvoor de halve States doorkruisen.
Wat volgt, is een romantische komedie die niet kiest voor de snelle lach, maar wel de personages en hun herkenbare, waarachtige gevoelens centraal stelt. Je leeft mee met Mike die niets liever wil dan de vrouw van zijn dromen, waar hij al heel lang op heeft zitten wachten, gelukkig maken. Maar ook Sue begrijp je wanneer ze op zoek is naar een zekere houvast die Mike haar niet lijkt te kunnen geven. Het geloofwaardige spel dat zich tussen de twee onwaarschijnlijke tortelduifjes ontwikkelt, wordt bemoeilijkt door de aanwezigheid van een derde speler: Sue’s ex (een geinige Woody Harrelson) die zijn vroegere vlam terugwil.
In tegenstelling tot wat je mogelijk zou verwachten, is ‘Management’ dus een film die de traditionele ‘romantische komedie’-paadjes ontwijkt, en alle clichés die daar veelal mee gepaard gaan. Het einde zal een cynicus wellicht als oervoorspelbaar aandoen, en hij zou gelijk hebben, maar de weg daar naartoe verloopt anders dan in het merendeel van zijn genregenoten. Dat de humor niet van ridicule slapstick of flauwe vuilbekkerij komt, maar van alledaagse dingen die grappig zijn omdat je er zelf een heel realistisch beeld bij kan vormen, is tevens een onverhoopte meevaller met een doorgaans flauwe grapjas als Steve Zahn in de mannelijke hoofdrol.
Zahn blijkt echter te zijn zoals de wijn waarmee hij Sue probeert te verleiden. Net als Aniston zich niet van haar gewoonlijke vlakke zijde toont, bewijst ook Zahn dat er in hem een uitstekend drama-acteur schuilgaat. Woody Harrelsons karakter werkt enkel als komisch intermezzo, maar de acteur die sinds kort helemaal terug in de running is, brengt het er zo goed vanaf dat grinniken ook uw deel zal zijn. ‘Management’ is verre van grootse cinema, maar als subtiel, lief, aandoenlijk en innemend kleinood heeft het zeker zijn verdienste. Een meer dan aangename verrassing; een wolk van een romcom.