De reden waarom heel wat Charles Dickens-adaptaties vandaag de dag tegenvallen (Robert Zemeckis’ nieuwste ‘A Christmas Carol’ incluis, ondanks de aardige 3D-gimmick) is omdat ze gewoon al te vaak verfilmd zijn. Veel van zijn romans behoren indiscutabel tot de canon literaire meesterwerken, maar ze zijn doorheen de jaren afdoende bekend en bewerkt, waardoor elke trouwe verfilming eerder een geeuw dan een vreugdekreet losweekt. Nee, dan liever een sympathieke romcom als deze ‘Ghosts Of Girlfriends Past’, die in Dickens’ ‘A Christmas Carol’ hedendaags leven blaast.
De Scrooge-figuur wordt hier ingekleed door Connor Mead (Matthew McConaughey), een womanizer die vrouwen aantrekt als een magneet. Als macho draait hij er tevens de hand niet voor om vrouwen in serie te dumpen; als het moet - tijdsgebrek kan blijkbaar een reden zijn, want uit ervaring spreken we uiteraard niet - zelfs met drie tegelijk, via een conference call. Of om het met zijn geinige woorden te zeggen: “I’ll have to this in bulk”. Wanneer Connors broer (Breckin Meyer) op trouwen staat en hij voor de bruiloft afreist, loopt hij daar opnieuw zijn oude vlam en jeugdliefje Jenny (Jennifer Garner) tegen het lijf.
Maar ook zijn oom Wayne (een hilarische Michael Douglas) verschijnt plots ten tonele, wat als erg raar mag worden beschouwd gezien die al enige poos onder de zoden verblijft. Wayne leerde Connor al op vroege leeftijd om meisjes te versieren en daarna aan de kant te schuiven, maar nu is hij met een ander doel terug in Connors leven: hij wil immers diens geloof in de ware liefde herstellen. Zo vertelt Wayne aan Connor dat hij zich in de loop van de nacht aan een bezoek mag verwachten van drie geesten die hem doorheen zijn verleden, heden en toekomst zullen loodsen. Dit om de ravissante rokkenjager van zijn oogkleppen te ontdoen.
Oorspronkelijk zou ‘Ghosts Of Girlfriends Past’ reeds in 2003 gedraaid worden, toen met Ben Affleck in de hoofdrol en onder regie van diens regisseurmakker Kevin Smith. De tegenvallende financiën, het floppen van ‘Gigli’ (dat Afflecks bankability in diskrediet bracht) en het feit dat Smith zei dat hij enkel eigen materiaal wilde verfilmen nekten het project echter. Zes jaar later besloot ‘Mean Girls’-filmer Mark Waters zich in de regiestoel te nestelen met de blonde lokken, tandpastasmile en (nu niet zo vaak ontblote) torso van Matthew McConaughey als castaanvoerder. Een goede keuze, want de rol van rokkenjager ligt hem als gegoten.
Je weet natuurlijk al op voorhand hoe de film zal aflopen (dat heeft hij uiteraard ook met de Dickens-versie gemeen), maar dat kan geenszins beletten dat het legertje pluspunten ons oordeel toch positief doet overhellen. Zo zijn de vele verwijzingen naar het bronmateriaal uiterst geinig, werken de meeste grappen zoals de makers voor ogen hadden en is het romantische luik honingzoet zonder uiteindelijk klef te worden. Een laatste pluim mag op de casthoed, waar naast McConaughey ook Jennifer Garner in schittert (in een ‘13 Going On 30’-achtige rol), alsook Robert Forster als Korea-veteraan en Michael Douglas als womanizer op leeftijd. Charmant filmpje.