Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De Latino-dramedy ‘Nothing Like The X-Mas Holidays’ zou je op het eerste gezicht makkelijk kunnen omschrijven als een Puerto Ricaanse versie van Hollywood-kerstfilm ‘The Family Stone’, maar een overdaad aan (onuitgewerkte) subplots en archetypische personages die de karikatuur nauwelijks overstijgen, zitten het heilzame familiegevoel waarnaar indie-filmer Alfredo De Villa (het zeer onderschatte ‘Adrift In Manhattan’ prijkt op zijn conto) anderhalf uur lang op zoek is danig in de weg, ook al schiet het allemaal zeer aardig uit de feestelijke startblokken.

In het ouderlijke huis van de familie Rodriguez wordt alles in gereedheid gebracht met het oog op het nakende kerstfeest: pater familias Edy (Alfred Molina) hangt een spandoek omhoog waarin de uit Irak terugkerende zoon Jesse (Freddy Rodriguez) welkom wordt geheten en moeder des huizes (Elizabeth Peña) kruipt achter haar kookpotten ter voorbereiding van de feestdis. Wachten is het voorts ook op Mauricio (John Leguizamo), de oudste zoon die vergezeld wordt van z’n carrièrejagende eega Sarah (Debra Messing), en op dochter Roxanna (Vanessa Ferlito), die het in Hollywood trachtte te maken als actrice, maar amper haar flathuur kan afbetalen.

Verder zijn ook neef Johnny (Luis Guzman) en diens beste makker Ozzy (Jay Hernandez) van de partij om Jesse’s thuiskomst te vieren. De zonnige sfeer in huis verandert echter snel in een onweer wanneer moeder Anna aankondigt dat ze van Edy wil scheiden. Plotsklaps belanden ook de problemen van de andere familieleden op tafel. Mauricio wil niets liever dan een kind met Sarah, maar zij blijkt daar nog niet klaar voor. Jesse voelt zijn gevoelens voor jeugdvlam Marissa (Melonie Diaz) opnieuw naar boven komen, maar zij blijkt al een poosje getrouwd en moeder van een zoontje. En Roxanna twijfelt of Ozzy wel de juiste partij voor haar is, ondanks de verliefdheid die ze voelt.

Voor een kerstfilm had ‘Nothing Like The X-Mas Holidays’ zich eenvoudig tijdens een ander moment op het jaar kunnen afspelen. Centraal staan de relaties tussen de door familiebloed gelieerde karakters en of de conflicten die zich stelselmatig opbouwen zich rond de kerstperiode afspelen of niet, doet niet veel ter zake. Zolang De Villa de personages aan het publiek aan het voorstellen is, solliciteert de film aardig naar een plaatsje in je hart, maar eens alle pionnen op het emotionele schaakbord geplaatst zijn, heeft hij geen volgende zetten meer in huis. De film moddert richtingloos aan en de zijverhaaltjes zijn te zwak uitgewerkt (Ozzy die zijn broers dood wil wreken) om de leemte te vullen.

Een pluspunt is dat de film niet de fout maakt om in de suikerval te trappen waar heel wat lotgenoten dat wel doen. De clichémeter durft al wel eens in het rood gaan (het geheim van Edy blijkt een geheim voor de andere personages, maar zeker niet voor de doorwinterde kijker), maar al bij al mikt de prent niet nadrukkelijk op de traanklieren. Eveneens maken de doorleefde en waarachtige vertolkingen van de Latino-cast veel goed. Vooral Freddy Rodriguez en Jay Hernandez zijn erg sterk. Maar dat wil niet zeggen dat ze het braakliggende scenario kunnen doen vergeten. De goede bedoelingen van regisseur De Villa ten spijt. Feliz navidad in mineur.

Peter Janssens