Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Een aantal jaren terug verscheen de kortfilmcollectie ‘Nightmares And Dreamscapes’ op dvd, gebaseerd op de gelijknamige novellebundels van huiverauteur Stephen King. Daarvoor werden slechts acht van zijn literaire nachtmerries verfilmd, wat resulteert in een nog groot braakliggend horrorterrein (de volledige verzameling bestaat uit ruim twintig griezelplots). Nieuwkomer Jeff Beesley besluit dat verder te ontginnen met de thriller ‘Dolan’s Cadillac’, maar mispakt zich danig aan het ‘beperkte’ bronmateriaal.

Het lijkt wel alsof de maker meende dat een interessant uitgangspunt en een spannend en morbide einde zoals alleen Stephen King ze uit zijn fantastische koker kan stuwen, volstonden om een speelduur van negentig minuten te rechtvaardigen. Niet dus. Het is wellicht ook niet toevallig dat het origineel een kortverhaal betreft. Beslist kunnen we ons voorstellen dat deze premisse een beklijvende twintig (of een tikje meer) pagina’s tellende pageturner oplevert, maar daar spelen personage-uitdieping, opbouw en mise-en-scène niet zo’n grote rol. Alles draait om het einde, dat zeker sterk genoeg is, maar op pellicule na een zeer langdradige aanloop veel aan kracht inboet.

Hoofdpersonage is de leraar Tom Robinson (Wes Bentley), die wraak tracht te nemen op de malafide vrouwentrafikant Jimmy Dolan (Christian Slater). De reden: die laatste heeft Toms eega laten vermoorden wanneer ze de enige getuige bleek van een moord waarvan het bloed aan zijn handen kleeft. Met het verdwijnen van Toms vrouw is ook de mogelijke aanklacht foetsie. Maar Tom zelf blijft wel als een verbitterd en gekweld man achter. Gekweld door de geest van zijn overleden partner besluit de doodgewone leraar de goedbeschermde gangster Dolan te observeren en patronen te zoeken in zijn doen en laten. Om dan vervolgens op het juiste moment toe te slaan.

De erg trage opbouw en het gebrek aan karakteruitwerking zorgen ervoor dat ‘Dolan’s Cadillac’ voor je ogen in slaap valt om pas op het einde dat beetje zuurstof toegediend te krijgen dat nodig is om uit zijn comateuze toestand te ontwaken. Een beter scenarist had van Kings premisse wellicht nog iets kunnen maken, maar door angstvallig vast te houden aan de originele novelle krijg je automatisch een slome start. Opvallend ook hoe zwak de karakters zijn uitgewerkt en dat terwijl Beesley heel wat tijd heeft om de kijker met hen te laten kennismaken. Veel liever probeert hij er met een jachtige regie de vaart in te houden, maar die blitse stijl gaat na een tijdje ook vervelen.

‘Dolan’s Cadillac’ stelt teleur, al is niet alles negatief. De acteurs bijvoorbeeld kwijten zich aardig van hun taak. Wes Bentley heeft nooit de hoge verwachtingen ingelost die zijn bijrol in ‘American Beauty’ meebracht, maar toch weet hij een geloofwaardige thinking man’s vigilante neer te zetten, die niet met grof geschut zijn prooi te lijf gaat, maar met branie een clever plan uitdoktert. Ook Slater overtuigt als arrogante maffiakoning. Toch blijft het gevoel dat het verhaal veel meer indruk zou nalaten als het daadwerkelijk als kortfilm (maximum een uur) verfilmd zou zijn geweest. Enkel voor trouwe King-adepten.

Peter Janssens