Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Geen idee wat George Clooney - de bezieler van het project - en regisseur Grant Heslov, die eerder al het scenario van ‘Good Night, And Good Luck.’ pende, gerookt hebben, maar als ‘The Men Who Stare At Goats’ er het gevolg van is, moet het bijzonder straf spul geweest zijn. Hoewel. Lijken de eindeloos bizarre gebeurtenissen in deze militaire satire het resultaat van een brainstormsessie die danig uit de hand is gelopen, dan zijn ze in werkelijkheid gebaseerd op de gelijknamige op ware feiten berustende pennentrekken van journalist-auteur Jon Ronson.

In roman ‘The Men Who Stare At Goats’ ging Ronson op zoek naar de connectie tussen paranormale legerprogramma’s - ofte: technieken die beïnvloed zijn door de grondbeginselen van new age - én de ondervragingsmethoden, toegepast in het kader van de war on terror. De titel van zijn boek (en van de film) verwijst naar één van die technieken waarbij soldaten net zo lang naar een geit staren tot het dier een hartstilstand krijgt. Que? Een dosis suspension of disbelief is inderdaad nodig bij deze komedie, die niet altijd goed weet van welk hout pijlen maken, maar zo enthousiast te keer gaat dat het op één of andere manier toch aanstekelijk werkt. Al blijft het zeer braaf.

Uit deze set-up die zo gek is dat het alleen maar waar kan zijn, hadden Heslov en co makkelijk een bijtgrage aanklacht ter adres van de Amerikaanse troepenmacht kunnen puren, maar zover gaat de debuterende cineast nooit. Het lijkt wel alsof de bedenkers van dit non-scenario het uitgangspunt zo geweldig vonden dat ze het niet eens meer nodig achtten er een scherp script omheen te bouwen. Ewan McGregor geeft gestalte aan de in Irak gestationeerde reporter Bob Wilton, die op zoek is naar een goed verhaal. Hij vindt er één in de persoon van Lyn Cassady (George Clooney), die beweert zo’n ex-paranormaal soldaat te zijn. Samen gaan ze op zoek naar het hoofdkwartier.

Wat volgt, is een tamelijk geflipte road movie die evenwel anderhalf uur lang ter plaatse blijft trappelen. De makers zijn wel zo slim om het magere skelet dat voor een plot moet doorgaan aan te spijzen met flashbacks waarin we te zien krijgen hoe het First Earth Batallion - het beruchte bataljon met die wietrokende en new age-rust uitstralende soldaten - ooit tot stand is gekomen onder het toeziend oog van aanvoerder Bill Django, een rol van Jeff Bridges die zijn personage als een soort achterneef van The Dude vertolkt. Hij gaat dan wel met de beste oneliners aan de haal, het déjà-vu-gevoel is net iets te groot om doel te raken.

Niettemin blijft ‘The Men Who Stare At Goats’ ondanks al zijn tekortkomingen een interessante prent om je in onder te dompelen. Clooney is een schitterend acteur en hem met een eindeloos foute pruik op Bostons ‘More Than A Feeling’ zien dansen, is op zijn eentje al je aandacht waard. Dat het absurde toontje - en het feit dat de film meer inhoud pretendeert te hebben dan achteraf blijkt - echter tegen de borst kan stoten, staat buiten kijf. Een heel goeie film kan je deze uiterst milde satire dan ook niet noemen, maar als curiosum kan het wel tellen. En de doorwinterde rasacteurs - er is niemand die uit de toon valt - maken de korte speelduur wel nog een beetje de moeite waard.

Peter Janssens