Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Ja, we geven het zonder schaamrood op de wangen toe: we hebben wel een boon voor Hugh Grant, de sympathiek ogende Brit die bij elke film weer een variant op hetzelfde typetje vertolkt. Komedies, al dan niet gekruid met een vleugje romantiek, zijn Grants handelsmerk. Zo is hij sinds 1996 - zijn laatste stuiptrekking alvorens in een vierjarig gat der anonimiteit te vallen nadat hij met prostituee Divine Brown aangetroffen werd in zijn auto - in niks anders meer te zien geweest. Met wereldwijd geliefde kaskrakers ‘Notting Hill’, ‘About A Boy’ en ‘Love Actually’ als uitschieters.

Merk op dat die laatste ook alweer zeven jaar oud is. Als je een hele carrière de clown uithangt, is het namelijk geen verrassing dat het publiek op een bepaald punt niet langer met je grappen lacht. Grant riskeert in eenzelfde schuitje te belanden als hij niet vlug van koers verandert. Z’n (giechel)lach, zijn puppyoogjes of de droge humor waarvan zijn karakters zich geregeld bedienen; troeven heeft hij te over, maar ze bieden geen soelaas als de scenario’s het laten afweten. ‘Music And Lyrics’, zijn vorige, had al te lijden aan scriptbloedarmoede. Ook bij ‘Did You Hear About The Morgans?’ stroomt er niet veel meer door de plotaders.

Paul (Grant) en Meryl (Parker) zijn een koppel dat op punt staat te scheiden. Wanneer ze echter getuige zijn van een moord en de killer van plan blijkt alle pottenkijkers een kogel tussen de ribben te planten, worden ze in een getuigenbeschermingsprogramma geplaatst. Meryl ziet het niet zitten om met haar ontrouwe echtgenoot onder te duiken in een godvergeten gat in Wyoming - waar ze onderdak krijgen bij een sheriff en diens echtgenote - maar heeft geen andere optie dan het stadsleven waarmee ze vertrouwd is in te ruilen voor de prairies op het platteland. Onder een andere identiteit mengen ze zich onder de dorpelingen en groeien ze langzaam weer naar elkaar toe.

Sarah Jessica Parker is de eerste actrice in Grants romcom-geschiedenis waarmee het maar niet wil klikken. Je hoeft geen helderziende te zijn om te weten dat zij en Hugh elkaar op het eind passioneel in de armen zullen vliegen, maar als kijker geloof je geen sikkepit van hun romance. Daarnaast is de humor van sitcomniveau en slaan de meeste grappen, die vaak meermaals in het scenario opduiken, de bal stevig mis. Net als vaker was het weinige dat het gniffelen waard is (de scène met de beer is nog wel geinig) al in de trailer te spotten. Het is een wonder dat Grant met regisseur Marc Lawrence (‘Two Weeks Notice’, ‘Music And Lyrics’) blijft samenwerken, want diens inspiratieloze regie nekt ook nu weer de film.

Erger om vast te stellen is echter dat er op Grants vertolking heel wat sleet begint te zitten. Net alsof hij al tijdens de opnames besefte dat hij een nieuwe sof aan zijn palmares zou toevoegen - al blijft zijn charisma intact (hoe doet hij het?). Ook Parker acteert op automatische piloot. Maar de prijs voor het meest genante optreden gaat naar Sam Elliott als goedhartige sheriff, die zijn huis en daarna ook zijn hart openstelt aan het New Yorkse koppel. Het is erg moeilijk om niet in een (onbeoogde) lach te schieten wanneer hij z’n visie op een hechte relatie declameert of met een hoefijzerworp de bad guy uitschakelt.

Extra’s (Blu-ray): wat deze komedie aan kwaliteit inboet, maakt dit schijfje echter ruimschoots goed met het bonusmateriaal. Bloopers zijn altijd leuk, net zoals verwijderde scènes steeds interessant zijn (al was het maar om te peilen hoe een regisseur te werk gaat in wat hij op de montagevloer laat liggen). Voorts zijn er nog een waaier aan featurettes én een commentaartrack van hoofdrolspelers Hugh Grant en Sarah Jessica Parker én regisseur Marc Lawrence. De fans van beide acteurs mogen niet twijfelen. Geenszins het beste werk van Grant of Parker (not even close) is deze Blu-ray vooral door het bonusmateriaal nog best een puik fanhebbeding.

Peter Janssens