Nadat ze reeds vroeger het Britse klassensysteem subtiel dissecteerden in ‘The Servant’ en ‘Accident’ slaan filmmaker Joseph Losey en scenarist Harold Pinter voor een derde en laatste keer de handen in elkaar voor ‘The Go-Between’. Het resultaat bleek een tijdloze klassieker die de horror van het Britse bourgeoisiebestaan ruim 100 jaar geleden blootlegt via het relaas van een onbevlekt 13-jarig knaapje wiens leven nooit meer hetzelfde zal zijn na de zomer die hij anno 1900 op het majestueuze landhuis van zijn rijke klasgenoot doorbrengt.
Leo (toentertijd nieuwkomer Dominic Guard) - de go-between uit de titel - kijkt z’n ogen uit op het statige buitenverblijf op het Norfolkse platteland. Hij maakt er kennis met de bloedmooie zus van zijn schoolvriend: Marian (Julie Christie), een twintiger die op het punt staat zich met burggraaf Hugh Trimingham (Edward Fox) te verloven. Een aardige kerel met wie Leo het goed kan vinden. Al blijkt de jongen zich snel thuis te voelen in de wereld van de welgestelde upper class. Wanneer Marian aan Leo vraagt of hij aan boer Ted (Alan Bates), die ploegt op het domein van Marians familie, enkele boodschappen kan brengen, stemt hij in. Voor Leo het goed en wel beseft, is hij boodschapper tussen de twee verliefde zielen, zich van geen kwaad bewust.
Zowel een schrandere korsetschets die de onrechtvaardigheid van de Britse standenmaatschappij erg subtiel ontleedt als een Freudiaans drama over een geplaagde adolescent laat ‘The Go-Between’ zich niet als een feel good movie bestempelen. Toch is Losey’s laatste meesterstuk opvallend licht van toon, wat de finale mokerslag alleen maar sterker doel doet treffen. Wat voor Leo eerst nog een vakantie uit de duizend lijkt, ontaardt in een levensveranderende ervaring die hem gedesillusioneerd achterlaten over waarden als liefde en trouw. Dominic Guard zet de jonge Leo zo ontwapenend neer dat de kijker zich gauw om zijn lot bekommert.
Al verdienen de mensen achter de schermen wellicht nog de meeste pluimen. Losey, cineast van film noirs als ‘The Big Night’ en klassieker ‘The Criminal’, laat z’n camera met veel oog voor detail over het adembenemende landschap glijden, scenarist Pinter bleef hondstrouw aan de spirit van L.P. Hartley’s hypnotiserende bronmateriaal (in het boek wordt tevens alles vanuit het oogpunt van Leo verteld) én componist Michel Legrand schreef een memorabele en door merg en been snijdende pianoscore, die tot zijn beste werk wordt gerekend.
Dat verzamelde talent - tel daar nog het immer solide spel van Britse iconen à la Julie Christie en Alan Bates bij op - viel dan ook terecht veelvuldig in de prijzen. ‘The Go-Between’ schoot op het voorname Filmfestival van Cannes de hoofdvogel af door de Gouden Palm te winnen en wist vier van zijn twaalf BAFTA-nominaties te verzilveren. Bij de Oscars viel deze voorloper van grootse kostuumkronieken als ‘Barry Lyndon’ (in stijl) en ‘Atonement’ (in verhaal en sociale context) onterecht uit de boot, maar dat doet niets af van zijn status als classic. Nu eindelijk bij ons verkrijgbaar op Blu-ray in de knappe Studio Canal-lijn. Een must, dat spreekt.
Extra’s (Blu-ray): een waaier aan gesprekken, waaronder met Josh Losey en Patricia Losey, prijken bij het bonusmateriaal, maar de kers op de cinefiele taart is een geluidsopname van filmmaker Joseph Losey himself die door Dilys Powell geïnterviewd werd in 1973. Voorts nog gespot: een trailer.