Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Oud België
Vlaamse fictie die diep geworteld in het verleden van zijn schrijvers zit, is geen nieuw verschijnsel. De door Jan Verheyen verfilmde roman ‘Los’ deed de avonturen uit de doeken van een vooruitstrevende journalist die op een beeldschone asielzoekster verliefd wordt (auteur Tom Naegels). In het sublieme ‘De Helaasheid Der Dingen’ namen we een kijkje in de ongewone jeugd van schrijver Dimitri Verhulst, die met z’n gelijknamige autobiografische roman een bestseller beet had. In de nagelnieuwe tv-reeks ‘Oud België’ haalt Peter Van den Begin de mosterd ook bij zijn kindertijd.
Toch benadrukt de lange smalle uit het onafscheidelijke duo dat hij al sinds jaar en dag op de planken én op tv met Stany Crets vormt dat deze zesdelige serie over de val van het Antwerpse variététheater Ancienne Belgique enkel geïnspireerd is op wat hij ondermeer als jonge zich tussen de toneelplanken schuilhoudende snaak beleefde. Niet alles is waar gebeurd; ook Crets pende mee aan het scenario en zijn inbreng is volledig gefantaseerd. Het resultaat is een nostalgisch eerbetoon aan die gouden jaren zeventig toen er nog plaats was voor zo’n revue in het centrum van de Vlaamse grootstad. K3-cineast Indra Siera blijkt de ideale man om dit relaas in de juiste visuele vorm te gieten.
Van den Begin kruipt in de huid van Marcel, de grote ster van de AB, wiens bindingsangst hem zijn 14 jaar lange relatie met Lucienne (Kristine Van Pellicom) doet verbreken. Ook de gokduivel heeft vat op hem. Beter lijkt het eraan toe te gaan met Marcels beste vriend Willy (Crets), een gelukkige huisvader wiens vrouw José een bloemenwinkel openhoudt en zoontje Eddy zich vaak in de coulissen van de AB bevindt. Daar spendeert die laatste bijvoorbeeld heel wat tijd met Germaine (Viviane De Muynck), de souffleuse die zo ook haar eigen geheimpje heeft. Het theater zit echter niet in goede papieren, maar eigenaar Arthur Leonard (Arnold Willems) probeert er alles aan te doen om het onvermijdelijke uit te stellen.
Je weet dat dit relaas niet op een happy end afstevent, maar dat zet het dramatische karakter van de onder de huid kruipende gebeurtenissen alleen nog meer in de verf. De tijdsgeest waarin het verhaal speelt, wordt geweldig geëvoceerd en door ook de kleine kantjes van de theaterwereld te belichten, komt het vaudevillemilieu erg geloofwaardig tot leven. Maar hoe prachtig alles er ook uitziet, het zijn de personages die finaal aan de deur van je hartkamer aankloppen. Het spel van Peter Van den Begin en Stany Crets is voortreffelijk; we zouden zelfs bijna zover durven gaan om te beweren dat ze allebei de rollen van hun leven neerzetten.
‘Oud België’ is een reeks die een investering vraagt, want de klik zal er niet meteen bij aflevering één komen. Of ze er ooit komt, hangt nauw samen met hoe je reageert op de speciale vormelijke stijl die Siera voor het eerst in zijn carrière toestaat zijn talent te etaleren. Extreme close-ups, nu en dan zeer vreemde beeldcomposities en een eigenzinnige montage die je wel eens de muren doet oplopen (na ‘Los Zand’ hebben we daar wel even de buik van vol) geven aan het geheel een artyfarty-gevoel. Het zijn de mooi vormgegeven karakters die er voor zorgen dat je bereid bent de investeringen te blijven leveren. En die ons zes afleveringen lang in de ban houden.