Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“I’m as mad as hell, and I’m not going to take this anymore!”, riep de met een postume Oscar bekroonde Peter Finch in de ’70s-mijlpaal ‘Network’. Het zou echter ook de lijfspreuk kunnen zijn van Mel Gibson; of op z’n minst van de karakters die hij vertolkt. Acht jaar na ‘Signs’ maakt Tinseltowns meest notoire Jodenhater, dronkenlap of vechtscheider - de man zat niet om een schandaal verlegen -  voor het eerst weer zijn opwachting op het witte doek en het lijkt alsof hij nooit is weggeweest.

Je moet met zijn politieke dan wel religieuze overtuigingen immers niet akkoord gaan om te zien dat de rol van ongeleid wraakprojectiel hem als gegoten zit. Die loopt niet voor niets ook als rode draad doorheen zijn carrière. In ‘Mad Max’ stond hij niet meer in voor zichzelf toen een motorbende z’n vrouw doodde, in Oscaroogster ‘Braveheart’ moest hij met lede ogen toezien hoe andermaal zijn eega verkracht en vermoord werd en in ‘Ransom’ bijtte hij zich als een pitbull vast in de zaak om zijn ontvoerde zoontje terug te vinden. En dan is er nog zijn hoofdrol in ‘Payback’, een boeiende remake van misschien wel dé revenge flick bij uitstek.

Het is dus geen verrassing dat net het personage van Thomas Craven de ‘Apocalypto’-cineast uit zijn acteerwinterslaap haalde. De geharde flik ziet z’n leven aan diggelen vallen wanneer zijn dochter - de enige vrouw in z’n leven - in zijn bijzijn aan flarden wordt geschoten. Het rouwproces vertaalt zich bij Craven in een zoektocht naar de ware toedracht. Zijn collega’s en chef vermoeden dat de daders het op hem gemunt hadden, maar daar is Craven lang niet meer zo zeker van als blijkt dat haar vrienden en kennissen angstig dichtklappen wanneer hij hen op de rooster legt. Zonder het zelf te beseffen, steekt hij z’n neus in een vies geurend overheidscomplot, waar hij koste wat het kost het fijne van wil weten. Zelfs al kan ‘m dat zijn eigen leven kosten.

Met ‘Edge Of Darkness’ regisseert Martin Campbell de bioscoopversie van zijn eigen met zes BAFTA’s bekroonde miniserie uit de jaren ’80. De ‘Casino Royale’-filmer is een routinier en dus hoef je hem niet uit te leggen hoe de suspenseboog twee uur lang aan te spannen. Z’n viriele thrillerregie jaagt je geregeld de stuipen op het lijf en diens beslissing om de gewelduitbarstingen steeds kort, krachtig en hypergewelddadig op te dienen, blijkt de juiste. Wedden dat je bij een ongemeen brute aanrijding op straat ook even uit de bioscoopzetel zal rechtspringen? Mad Mel is zoals gezegd in topvorm en krijgt uitstekend weerwerk van Ray Winstone als een geheimzinnige overheidscleaner en Danny Huston als malafide zaakvoerder.

Maar de meeste duimen gaan omhoog voor het geweldige roetsjbaanscenario, dat puik evolueert van een schijnbaar standaard wraakverhaaltje naar een politieke aan de jaren zeventig refererende samenzweringsthriller vol kantoortypes met bloed aan de vingers, waarin de held zowel complotten aan het licht brengt als veelvuldig naar het leven wordt gestaan. Classics als ‘All The President’s Men’, ‘The China Syndrome’, ‘The Parallax View’ en ook ‘Silkwood’ (gezien de thematiek) zijn nooit veraf. Een nagelbijtende retrozit dus, deze ‘Edge Of Darkness’, al blijft de vraag in hoeverre Gibson hiermee zijn carrière zal rehabiliteren. Dit is immers ouderwetse ‘oog om oog, tand om tand’-cinema - zij het met meer branie dan verwacht.

Peter Janssens