Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Komt Een Vrouw Bij De Dokter (Blu-ray)
‘Komt Een Vrouw Bij De Dokter’ bereikte in een mum van tijd de kaap van de één miljoen bezoekers in de Nederlandse bioscoop. Dat was geen verrassing als je weet dat ex-‘Goede Tijden, Slechte Tijden’-acteur en nu debuterend filmer Reinout Oerlemans zich baseerde op een boek dat het op korte tijd tot bestseller schopte, succesmagneet Carice van Houten de hoofdrol op zich neemt én de verhaallijn thematisch verwant is met Paul Verhoevens classic ‘Turks Fruit’ - niet zo lang geleden uitgeroepen tot beste Nederlandse film aller tijden.
Die titel zal dit melodrama echter niet spoedig opgespeld krijgen. Romanrecensenten verweten Kluuns debuutroman oppervlakkig en plat te zijn, maar dat stond een nationaal succes - met bijna 800.000 verkochte exemplaren deed geen enkel boek ooit beter - niet in de weg. Het verhaal van een arrogante yup die als god in Amsterdam woont, maar zijn wereld ingestort ziet wanneer zijn mooie vrouw plots aan borstkanker blijkt te lijden, was dus vlug voorbestemd om ooit naar een groot scherm vertaald te worden. Maar gezien Oerlemans het weinig diepgravende bronmateriaal hondstrouw volgt, heeft het eindresultaat met dezelfde euvels als de geschreven versie te kampen.
Nog enkele meer zelfs, want de wel heel literaire voice-over die je reeds van bij aanvang op de zenuwen gaat werken, was (hoewel gekunsteld en archaïsch) wel nog op zijn plaats in het boek, maar hoort niet thuis in de film - alsof de kijker nooit één seconde zelf ergens over mag nadenken, proberen Oerlemans (en Kluun) steeds te dicteren welke emotie je wanneer moet ervaren. Dat staat in contrast met de reclamevideostijl van Oerlemans, die door veel te nadrukkelijk hip te willen zijn elke poging tot oprechte dramatiek ondermijnt. In de laatste act lijkt de nieuwbakken regisseur daar ook zelf achter te zijn gekomen en laat hij het jachtige tempo zakken.
Dat ‘Komt Een Vrouw Bij De Dokter’ er uiteindelijk toch in slaagt een aanslag te plegen op je gevoel, is volledig toe te schrijven aan de verbluffende vertolking van Carice van Houten, die met een geslaagde mix van cynisme en menselijk drama een bordkartonnen karakter toch semimemorabel maakt. Op d’r dooie eentje zorgt ze ervoor dat de kijker alsnog enkele kroppen in de keel mag wegslikken (we dagen je uit om niet ontroerd te zijn wanneer ze afscheid neemt van haar dochtertje Luna). Ook grote ster in wording Barry Atsma (‘De Storm’) doet het aardig als haar echtgenoot, een klootzak eersteklas die zijn vrouw zelfs tijdens haar ziekte blijft bedriegen met Roos (rol van Anna Drijver). Maar dat deed hij ook voor de diagnose al. “Sommige mannen peuteren in de neus, anderen gaan vreemd”, vergeeft het personage van Van Houten haar man zijn misstappen.
Oerlemans mag zijn goede acteurs dus op de blote knieën bedanken, want zij maken de zit draaglijker dan Kluuns bronroman - wat op zich niet zo’n grote prestatie is. De sterke (doch voorspelbare) climax illustreert evenwel dat deze adaptatie tot een veel krachtigere film had kunnen leiden. De succesvolle verfilming nu verschilt in weinig van de typische vrouwendrama’s die je op zaterdagmiddag op de buis al zappend tegenkomt. Maar eerlijk is eerlijk: de cijfers spreken ons tegen. Wat het veilig maakt om te voorspellen dat wie eerder ontroerd werd door de roman ook de film snotterend door zal komen. Hou de (dozen) tissues alvast gereed.