Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Where The Wild Things Are (Blu-ray)
In 1963 verscheen Maurice Sendaks prentenvoorleesboek ‘Where The Wild Things Are’. Het flinterdunne boek mag zich met recht en reden de status van kinderboekklassieker toe-eigenen: volgens uitgever HarperCollins werden er dusver wereldwijd meer dan 19 miljoen exemplaren verkocht. Over een succesvol kinderslaapmutsje gesproken.
Het boekje werd in 1973 geadapteerd als korte animatiefilm en in 2000 als opera die zowaar in Brussel in première ging. De (eerste) speelfilmversie kon in principe het levenslicht gezien hebben begin jaren tachtig: toen probeerden de Disneystudio’s om Sendaks hersenspinselen in een lange animatiefilm te gieten, maar het project (een mengeling tussen handgetekende en computergestuurde animatie) liep averij op. Om daarna aan een lange winterslaap bij Universal te beginnen, waar het tot leven werd gewekt door Spike Jonze (‘Being John Malkovich’, ‘Adaptation’). Sendak verklaarde zich een fan van Jonzes visie, maar Universal raakte niet overtuigd, waardoor de filmrechten (Jonze inclusief) naar Warner Bros verhuisden. In 2006 gingen de opnames van start in Melbourne, maar toch liep de geplande release nog vertraging op door reshoots: volgens kwatongen omdat de producerende studio zich niet kon vinden in Jonzes weinig kindvriendelijke aanpak, volgens officiële bronnen om sommige effecten en scènes beter te stroomlijnen.
Wat ook de waarheid is, Jonzes adaptatie van ‘Where The Wild Things Are’ is alleszins geen pure kinderfilm. Dat hoor je al aan de atypische soundtrack van Karen O. (zangeres bij Yeah Yeah Yeahs) die eerder past bij een introvert indiedrama dan bij een grootschalige familieprent. Het bronmateriaal is grotendeels intact gebleven, en uiteraard uitgebreid, want Sendaks verhaal heeft nu eenmaal te weinig substantie om er een anderhalf uur durende film uit te puren.
De hoofdrol is weggelegd voor de tienjarige Max (Max Records), een knul met veel fantasie die moeilijk de juiste uitlaatklep vindt voor zijn energie. Zijn gescheiden moeder (Catherine Keener) heeft niet altijd tijd voor hem, en ook zijn zus trekt liever op met leeftijdsgenoten dan met haar jonger broertje. Na een ruzie met mamalief zet Max (in wolvenkostuum) zeil naar een eiland, bewoond door een roedel vriendelijke monsters. Die kronen Max tot hun koning, maar de kleine koning ontdekt dat de eilandbewoners niet altijd even goed met elkaar overeen kunnen. Zeker de woedeaanvallen van de zelfverklaarde leider Carol (stem van James Gandolfini) zorgen voor onenigheid. Waardoor Max’ missie - een fort bouwen waarin iedereen kan samenleven - niet zo eenvoudig blijkt als op het eerste zicht gedacht...
Jonze en co-scenarist/auteur Dave Eggers stoppen een onderliggende laag in het verhaal die aan de meeste (jonge) kijkers zal voorbijgaan. De monsters vertegenwoordigen immers allemaal een stuk van Max’ persoonlijkheid, zodat Max eigenlijk met zijn eigen opgroeipijnen in confrontatie gaat. Het resultaat is evenwel een prent die narratief wel eens kopje onder gaat: de scènes met de filosoferende beestenroedel houden niet altijd steek waardoor een narratieve metaalmoeheid de kop opsteekt, zeker naar het nogal abrupte einde toe.
Wat Jonze vertelmatig inboet, haalt hij visueel echter met vlag en wimpel in. De geslaagde mengeling tussen CGI en echte kostuums (ontworpen door Jim Henson’s Creature Shop) maakt van het eiland een plaats die uitnodigend en fantasierijk genoeg is om elke avontuurlijke jongensziel, zowel jong als oud, onderdak te bieden. Alleen daarom al kan je met meer dan gerust gemoed een verdiende plaats in je filmkijkschema reserveren voor deze opvallende prent. ‘Where The Wild Things Are’ is een volwassen sprookje.
Extra’s (Blu-ray): de 24 minuten durende Canadese kortfilm ‘Higglety Pigglety Pop! Or There Must Be More To Life’ is een werkstukje dat net als ‘Where The Wild Things Are’ gebaseerd is op een verhaal van Sendak (ditmaal met stemmen van Meryl Streep en Forest Whitaker). Voorts is er een ruim tien minuten durende ‘HBO First Look’-special, waarin cast en crew aan het woord komen en waarin o.a. getoond wordt hoe Jonze met zijn stemacteurs niet louter de opnamestudio introk, maar dat hij hen zelfs de mogelijkheid bood om hun scènes ‘echt’ te spelen. Voorts zijn er nog een reeks kortere featurettes, die een blik geven achter de schermen van deze productie.