Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Samantha Who?, seizoen 1 & 2
Mogen we even iets bekennen? We hebben het wel voor Christina Applegate, die tien jaar lang (van 1987 tot 1997) de rol speelde van Kelly Bundy, de blonde tienerdochter des huizes, in de geinige sitcom ‘Married With Children’. Het imago van babe zonder brains zou Applegate haar hele loopbaan achtervolgen. Van haar rol in ‘Don’t Tell Mom The Babysitter’s Dead’ tot die in ‘The Sweetest Thing’. Oké, niet al de keuzes die ze maakte, bleken de juiste, maar haar natuurlijke aanleg om grappig te zijn, is ze nooit kwijtgespeeld.
Dat komt haar goed van pas nu ze - na het geflopte ‘Jesse’ eind jaren negentig - in een inmiddels derde comedyserie te zien is, namelijk ‘Samantha Who?’. Daarin speelt ze de rol van Samantha Newly, een hippe carrièrevrouw die na een auto-ongeval enkele dagen in een coma belandt. Wanneer ze weer ontwaakt, blijkt ze aan geheugenverlies te lijden: ze herinnert zich helemaal niets meer van haar verleden! Noch Andrea (een rol van Jennifer Esposito), haar beste vriendin, noch haar ouders (Kevin Dunn en Jean Smart) doen een belletje rinkelen. Ook waar ze werkt, is voor haar een vraagteken en autorijden moet ze opnieuw als een beginnelinge onder de knie krijgen.
‘Samantha Who?’ vertrekt vanuit een leuke premisse, waar vanzelfsprekend een heel pak humor uit te puren valt. Samantha die gaandeweg haar geheugen terugkrijgt, levert stof tot een waaier aan grappige sitcomsituaties - precies waar deze serie met afleveringen van ongeveer een halfuurtje naar op zoek is. Daarenboven voegt de ontdekking van Samantha dat ze voor ze in de coma belandde een echte feeks was ook een louterende factor toe aan het geheel: ze krijgt een tweede kans om het deze keer wel goed te doen. Opgelet echter: de makers gebruiken dit dan wel als kapstok om leuke flashbacks van een zeer bitcherige Samantha aan op te hangen, maar van veel (emotionele of psychologische) diepgang kan je ook geen gewag maken.
Maar dat hoeft ook niet. De speelse frivoliteit is krek wat van deze reeks zo’n prettige ontspanning maakt. De scènes tussen Samantha en haar ex Todd (die haar er af en toe aan moet herinneren dat zij een koppel waren!) garanderen vonken, de droogkomische portier steelt de show in elke scène waarin hij een oneliner mag afsteken (“Yeah, and I’m a pirate!” repliceert hij wanneer de sympathieke Samantha uitroept dat ze nog maagd is) en de on-screen-vriendschap tussen Samantha en Dena straalt een echtheid uit waardoor je het gevoel krijgt dat ze daadwerkelijk al jaren BFF’s (Best Friends Forever) zijn. En dan is er nog het personage Andrea, dat rad van tong neergezet wordt door een sexy Jennifer Esposito.
De geestig gecaste Applegate wordt dus omringd door goed talent en de makers slagen erin hun uitgangspunt maximum te benutten, maar toch is het niet onlogisch dat de reeks het slechts twee seizoenen volhield (het tweede seizoen is vanaf nu verkrijgbaar in de winkel, maar is tegelijk dus ook het laatste). Hoeveel kan je een personage immers laten herinneren en vervolgens herbeleven? Op een gegeven moment is elke memorie de revue gepasseerd en je voelt dat de latere episodes van de tweede reeks hieronder te lijden hebben. Dat we voor ‘Samantha Who?’ niettemin een derde ster veil hebben, heeft alles te maken met de manier waarop La Applegate zich volledig smijt in een rol die haar op het lijf/imago geschreven is.