Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

A Thing Of Beauty Is A Joy Forever. Er zijn slechtere soundbytes denkbaar om een leven en carrière overzichtelijk samen te vatten. Dat de Britse dichter John Keats (1795-1821) bij velen een belletje doet rinkelen, komt door die klassieke (en toegegeven fenomenale) beginzin van zijn gedicht ‘Endymion’. Toch is dit niet het enige stukje mooie poëzie waarmee hij de eeuwigheid trotseert. Historici en liefhebbers van Britse literatuur zijn even lovend over werken als ‘Ode To A Nightingale’ en ‘Bright Star’. En dit laatste sonnet figureert overduidelijk in deze gelijknamige filmische biografie.

‘Bright Star’ richt zich niet op het volledig leven van Keats, die samen met Lord Byron en Mary Shelley wordt gezien als één van de sleutelfiguren van de tweede Britse romantische stroming. De film verhaalt enkel over de laatste drie jaar van zijn te korte leven, toen hij een romance begon met de achttienjarige Fanny Brawne. Brawne leerde de dichter kennen in november 1818, en het klikte direct tussen de twee. Niet echt verwonderlijk, daar Fanny oog en oor had voor literatuur, en zij in Keats meteen een gelijkgestemde ziel vond. En hij in haar een onverwachte muze. Helaas was hun aards samenzijn geen lang leven beschoren: Keats overleed in februari 1821 in Rome aan de gevolgen van tuberculose.

Op zich bewandelt ‘Bright Star’ geen paden die nog niet zijn verkend in andere (historische) drama’s over tragische liefdes. Toch slaagt Jane Campion erin om een film te brengen die zowel de ziel als het hart raakt. Geen kleine verdienste, gezien de vaak kwakkelende prenten die de cineaste in het verleden afleverde. ‘Bright Star’ kan zich echter meten met haar vroege Nieuw-Zeelandse werken (‘Sweetie’, ‘An Angel At My Table’) en veegt meteen de spons over het potsierlijk vervelende ‘Portrait Of A Lady’ of de geflopte thriller ‘In The Cut’, die intussen ook al weer zo’n zeven jaar oud is. Campion ging niet over een nacht ijs bij het voorbereiden en maken van haar John Keats-film. Tijdens het schrijven van het script ging ze in zee met Andrew Motion, auteur van een gerenommeerde biografie van Keats. Tegelijkertijd waakte ze erover om de geest van Keats’ oeuvre welhaast tot op de letter te transformeren naar de film: de passie en romantiek spatten dan ook van het scherm, zonder dat er daarbij toeters en bellen aan te pas komen. De nadruk ligt vooral op subtiele en toepasselijk poëtische details: alsof de geest van Keats tijdens het maken van de film over de set dwaalde.

Veel heeft Campion ook te danken aan de vertolkingen. Ben Whishaw (‘Perfume’) is meer dan adequaat als de verdoemde dichter en Abbie Cornish (‘Somersault’, ‘A Good Year’) is zelfs sensationeel als kloppend hart van de film. Van bij de aftrap eist ze de aandacht op, en maakt ze van haar personage meer dan zomaar een literatuurgroupie. Zowel Ben Whishaw als Abbie Cornish deden heel wat research en declameren dialogen die rechtstreeks uit het oeuvre van Keats zijn geplukt. Bovendien gingen ze zelfs de Stanley Kubrick-toer op. Zo leerde Whishaw om echt met een veer en inkt te schrijven, en zijn alle brieven die Cornish in de film leest op die manier door Whishaw geschreven.

‘Bright Star’ is een pakkende film over tastbare liefde in een historisch correct kader. Mooi vertolkt, sfeervol geregisseerd en interessant verteld. Een zacht ontluikende film om bewonderend te koesteren.

Simon Couwens