Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het klinkt cru en misschien zelfs wat misplaatst om te beweren dat de jarennegentigklassieker ‘Total Recall’ niet sierlijk oud is geworden. Al kan je dat ook als logisch beschouwen, daar deze film in releasejaar 1990 waarschijnlijk geen intentie had om sierlijk subtiel te zijn of voluit vernieuwend voor de dag te komen. Integendeel, Paul Verhoeven leek vooral het idioom ‘hoe vettiger, hoe prettiger’ voor ogen te hebben toen hij de kans kreeg Philip K. Dicks kortverhaal ‘We Can Remember It For You Wholesale’ uit 1966 te verfilmen. Zij het wel met toegang tot het beste wat Hollywoodgeld destijds kon kopen, resulterend in een Special Achievement Award voor de beste visuele effecten tijdens het jaarlijkse Oscarfeest.

Centraal in Philip K. Dicks verhaal staan de gevaren van het genereren van valse herinneringen. In de filmadaptatie dient die gimmick vooral als katapult voor ruige en vaak over de top scherende sf-actie waarbij niet op een stomende actiescène meer of minder wordt gekeken. Een typisch Schwarzenegger-vehikel met andere woorden, wat er toch een beetje voor zorgt dat Dicks thematiek al snel verloren loopt in een overweldigende draaikolk van visuele effecten en scheepsladingen bombast.

Schwarzenegger kruipt in de huid van bouwvakker Quaid die ervan droomt om de menselijke kolonies op Mars te bezoeken. Hij laat zich bij het bedrijf Rekal een denkbeeldige reis naar de rode planeet implanteren, waar aan het licht komt dat er reeds eerder kunstmatige ingrepen aan zijn brein zijn geweest. Blijkt dat hij eigenlijk een geheim agent is die op Mars het bewind van de machtsgeile leider Coohagen (Ronny Cox) probeert omver te werpen. En dat zelfs zijn echtgenote Lori (Sharon Stone) een strovrouw is voor Coohagens troepen. Wanneer Quaid zijn verleden ontdekt zet hij koers naar Mars om voor eens en altijd korte metten te maken met zijn nemesis, en om en passant de onderdrukte kolonisten op Mars van diens juk te bevrijden.

Bezielers van ‘Total Recall’ zijn Dan O’Bannon en Ronald Shusett, het scenaristenduo van ‘Alien’. Midden jaren tachtig verkochten zij hun filmrechten op Dicks proza aan de Italiaanse überproducent Dino De Laurentiis, en David Cronenberg werd uitgekozen als regisseur. Cronenberg werkte intensief aan de voorbereiding van het project, maar O’Bannon en Shusett waren niet echt onder de indruk van de nogal a-commerciële aanpak van de Canadese cineast. Ook De Laurentiis verloor uiteindelijk zijn interesse in het project. Goed nieuws voor Schwarzenegger die al van meet af in het project geïnteresseerd bleek. Hij versaste de rechten naar Carolco Pictures, en koos (fan zijnde van ‘Robocop’) eigenhandig Paul Verhoeven uit als regisseur.

En die was onmiddellijk van plan om een stevige voetafdruk achter te laten in het Hollywoodlandschap. Subtiliteit stond daarbij niet op het voorplan en hij jongleerde gretig met alle speeltjes waar hij toegang tot kreeg. Zo lijkt de Marswijk Venusville wel op een R-rated versie van de Mos Eisley Cantina uit ‘Star Wars’. Of liever, een X-rated-versie: net als in ‘Robocop’ spaarde Verhoeven het bloed en geweld niet, waardoor zijn eerste versie niet ongeschonden door de filmkeuring geraakte.

‘Total Recall’ groeide uit tot een gigantisch kassucces en een opvallende transitiefilm voor zowel de hoofdrolspeler als de regisseur. Schwarzenegger effende de weg voor James Camerons CGI-grenzen verleggende ‘Terminator 2: Judgment Day’ dat een jaar later in de zalen verscheen en Verhoeven kreeg na zijn succesvolle sf-dubbelslag (‘Robocop’ én uiteraard deze ‘Total Recall’) carte blanche om te doen wat hij wou, waarop hij het controversiële sleazefest ‘Basic Instinct’ inblikte. Maar los daarvan blijft dit uiterst genietbare sf-pulp. En zeven maal zeventigmaal te prefereren boven de overbodige en slaapverwekkende remake uit 2012. Of in het geval van deze gerestaureerde en van nagelnieuwe extra's voorziene versie zelfs acht maal zeventigmaal. 

Alex De Rouck