En Dexter Morgan, die moordt rustig verder. Maar het mag: want your neighourhood friendly blood-spatter analyst heeft het uitsluitend voorzien op moordzuchtige snoodaards. En dat schijnt oké te zijn: zeker omdat het de modus operandi is van deze hoogst aangename, niet van humor gespeende thrillerreeks die in een mum van tijd een trouw (en steeds omvangrijker) kijkerspubliek wist te strikken.
In september 2010 gaat op de Amerikaanse zender Showtime de vijfde reeks van start, de lage landen zijn momenteel zoet met de dvd-release van het geslaagde derde seizoen. Frappant is dat ‘Dexter’ zowel door mannen als vrouwen wordt gesmaakt. En dat is geen geringe verdienste voor een reeks met een seriemoordenaar in de hoofdrol. Dé aantrekkingspool is natuurlijk de fascinerende vertolking van Michael C. Hall (die zowaar nog sterker uit de hoek kwam als de homoseksuele Michael Fisher in het onsterfelijke ‘Six Feet Under’). Hall slaagt er in om de verschillende lagen van het complexe hoofdpersonage geloofwaardig weer te geven: of het nu de brave huisvader of de meedogenloze moordenaar is die op het voorplan staat... Hall/Dexter blijft tot de verbeelding spreken.
Voorts zijn de makers zo slim om het bloedvergieten niet al te gruwelijk in beeld te brengen, en het af te wisselen met typische soapingrediënten. Zo moet Dexter dit seizoen beslissen of hij wil trouwen met Rita (Julie Benz), die ook nog eens zwanger blijkt te zijn. En heeft zijn zus Debra (Jennifer Carpenter, in het echte leven inmiddels gehuwd met Hall) alweer eens een nieuw lief. En krijgen alle andere bijrolspelers eveneens hun verhaallijnplek onder de zon. En dat allemaal neergepoot in het warmbloedige Miami. Meer dan genoeg ingrediënten dus om de avonturen van Dexter Morgan en co. in en rond het Miami Police Department nauwgezet te blijven volgen. Opvallend is ook dat er steevast wordt geopteerd voor scenario’s die niet zijn afgeleid van Jeff Lindsays ‘Dexter’-romans. Voor het eerste seizoen was dit wel het geval: toen deed het boek ‘Darkly Dreaming Dexter’ dienst als bronmateriaal. Op die manier komt de serie telkens verrassend uit de hoek, en weten zelfs de fans die ook Lindsays boeken lezen nooit vooraf uit welke hoek de wind komt waaien.
In dit derde seizoen vindt Dexter een gelijkgestemde ziel in assistant district attorney Miguel Prado (Jimmy Smits). Een ontmoeting die er komt nadat Dexter tijdens een raid op het huis van een recidivistisch drughandelaar per ongeluk diens jongere broer vermoordt. Prado is onder de indruk van de ijver waarmee Dexter naar de moordenaar speurt, al strooit hij uiteraard gretig met aanwijzingen die moeten voorkomen dat de moord op Prado Jr. aan hemzelf wordt gelinkt. Miguel blijft aan Dexter kleven als een vlieg aan een lijmstok, en geleidelijk aan begint Dexter die interesse in zijn persoon te waarderen. Zeker als blijkt dat Miguel ook vigilante genen bezit, en hij Dexter kan overtuigen om als rechtvaardig dodersduo aan de slag te gaan. Daarmee zondigt Dexter tegen de zichzelf opgelegde code en dat wreekt zich wanneer Miguels masker afvalt en het tweetal met getrokken messen tegenover elkaar komt te staan.
Het derde seizoen van ‘Dexter’ moet geenszins onderdoen voor de vorige twee. Zelfs al is het nieuwe en de verrassing er een beetje af, zijn niet alle verhaallijnen even succesvol en wordt het één en ander af en toe te breed uitgesponnen, de centrale verhaalas is opnieuw sterk genoeg om deze dvd-box er in een moordend tempo van pakweg drie afleveringen per dag door te jagen. Een slimme vondst van de producers was alvast de casting van Jimmy Smits. Heerlijk om te zien hoe die tv-veteraan (‘L.A. Law’, ‘NYPD Blue’, ‘The West Wing’) met perfide plezier in de huid kruipt van de wezelige Prado. We kijken alvast uit naar seizoen vier waarin Keith Carradine zijn rentree maakt als FBI-inspecteur Lundy en waarin ook John Lithgow een vaste rol krijgt. Neen, er zit nog geen sleet op ‘Dexter’, zoveel is zeker.