Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Met ondingen als ‘Bait’, ‘Tears Of The Sun’ en ‘King Arthur’ op zijn conto leek cineast Antoine Fuqua een one hit wonder. Welke die ene hit dan was? Het pikdonkere flikkendrama ‘Training Day’, waarvoor Denzel Washington in 2001 een Oscar in de wacht sleepte als corrupte LAPD-flik, die een jonge, onervaren narcotica-agent onder zijn hoede nam en ‘m op een onorthodoxe wijze kennis liet maken met de wetten van de straat. De rol van trainee was toen weggelegd voor Ethan Hawke en het toeval wil dat die nu zelf in de huid kruipt van een cop die het niet zo nauw neemt met de regeltjes.

In de openingsscène van ‘Brooklyn’s Finest’ zien we Sal (Hawke’s karakter) koelbloedig iemand overhoop knallen en er met diens geld - drug money - vandoor gaan. Die centen heeft hij broodnodig om voor zijn gezin (vier kids en een vrouw die zwanger is van een tweeling) een beter huis te kunnen kopen. Wanneer hij zijn daad vervolgens opbiecht, vertelt de lokale pastoor ‘m dat we allemaal imperfecte creaties zijn en dat we om Gods vergiffenis moeten bidden. Repliceert Sal: “Ik wil z’n vergeving niet, ik wil z’n hulp!” Hij is echter niet de enige met trubbels. Ook de depressieve Eddie (Richard Gere), die tijdens de laatste zeven dagen voor zijn pensioen een rookie de knepen van het vak moet bijbrengen. Maar dat is niet makkelijk wanneer je emotioneel afgestompt bent door 22 jaren dienst en de dag niet meer doorkomt zonder naar de fles en de revolver te grijpen.

Tot slot is er Tango (Don Cheadle), een undercoverflik die hengelt naar een baantje als detective eersteklas, maar eens hij die kans krijgt met een kanjer van een gewetenscrisis worstelt: hij blijkt iets te veel sympathie te koesteren voor de gangster (Wesley Snipes) die hij in de val zou moeten lokken. Debuterend filmscribent Michael C. Martin (‘Sleeper Cell’) combineert elementen uit ‘Crash’ (de mozaïekstructuur), ‘The Wire’ (de gettocriminaliteit) en ‘Serpico’ (corruptie in het politiekorps), maar slaagt er nergens in om een gelijkaardig niveau te halen.

De personages overstijgen met moeite de clichéfiguren. Ondanks een rustige, doch onheilspellende aanloop (je weet dat een tragische climax niet uit kan blijven) waarin de persoonlijke dilemma’s van de karakters uit de doeken wordt gedaan, lukt het Martin en Fuqua niet om ons met hen te laten meevoelen. De wel heel erg nadrukkelijke zwartgalligheid is daar grotendeels de schuld van. Akkoord, van een spijkerhard politiedrama verwacht je niet anders dan een sombere toon, maar de stevige hoeveelheid miserie waarmee de makers ons twee uur lang confronteren ondermijnt de geloofwaardigheid. Ook de ontknoping, wanneer de drie verhalen samenvloeien, hangt te veel van toeval af. De kordate, trefzekere mise-en-scène die Antoine Fuqua voor het eerst sinds ‘Training Day’ weer etaleert, houdt de vaart er niettemin goed in.

Verder kan dit nu en dan hondsbrutale flikkenrelaas rekenen op sterk én doorleefd acteerwerk, met een knappe Ethan Hawke op kop, die de vertwijfeling van z’n personage puik weet te vatten. Als we dan toch al met één karakter gaan meeleven, dan is het met hem. Richard Gere en Don Cheadle zijn ook prima op dreef en het doet deugd om Wesley Snipes nog eens in een rol te zien waarin hij daadwerkelijk enige speelruimte krijgt (wat een verademing tegenover al die straight-to-video-actievehikels die de man doorgaans aan z’n filmografie toevoegt). Degelijk uitgevoerd dus, maar verre van het diepgravende misdaadepos dat de makers voor ogen hadden.

Peter Janssens