Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Red Riding Trilogy
In the North, we do what we want. Een niet zo fraaie zinsnede die met de regelmaat van de klok opduikt in ‘The Red Riding Trilogy’. En die de lading dekt van deze drie voor het Britse Channel 4 gedraaide politiethrillers die zich afspelen in het Britse Yorkshire over een periode van negen jaar, van 1974 tot 1983 om precies te zijn. Een periode die niet zomaar lukraak is gekozen: de streek was toen immers de biotoop van ‘The Yorkshire Ripper’, een seriemoordenaar die er tussen 1975 en 1980 dertien vrouwen om het leven bracht.
Auteur David Peace groeide op in Yorkshire in de tijd dat The Ripper een bloederig spoor door de regio trok. Hij gebruikte de historische context als achtergrond voor zijn veellagig vierluik ‘Red Riding Quartet’ dat hij publiceerde tussen 1999 en 2002. Peace vermengde er fictie en non-fictie door elkaar, en spaarde daarbij niet op elementen als corruptie, racisme, moord, sadisme, kindermisbruik en andere niet zo fraaie dingen des levens. Voor de televisiebewerking condenseerde scenarist Tony Grisoni (‘Fear And Loathing In Las Vegas’, ‘Tideland’) Peaces boeken tot drie films. Voor elke deel werd beroep gedaan op een andere regisseur, en er staan steeds andere personages op de voorgrond. Al zijn er wel overlappingen en vloeien de verhaallijnen (net als in de boeken trouwens) door en uiteindelijk in elkaar over.
‘The Red Riding Trilogy’ begint in 1974, het jaar waarin in Yorkshire een jong meisje verdwijnt en later vermoord wordt teruggevonden. Een journalist (Andrew Garfield, die ironisch genoeg een kindermoordenaar vertolkte in ‘Boy A’) bijt zich in de zaak vast, maar ziet zich al snel geboycot door de lokale politie en door zijn eigen redactiechef, die willen voorkomen dat Dunford ontdekt welke gemene spelletjes er worden gespeeld door een vooraanstaande, maar malafide makelaar (Sean Bean). In het tweede deel maken we een sprong naar 1980, het laatste jaar waarin ‘The Yorkshire Ripper’ op vrije voeten was (hij werd uiteindelijk gearresteerd op 2 januari 1981). De Yorkshire-politie kreeg destijds het verwijt dat ze nogal wat steken liet vallen tijdens het onderzoek. Tegen die achtergrond schetst Peace het fictieve verhaal van een inspecteur (Paddy Considine) die opdracht krijgt om uit te zoeken waar het initiële onderzoek de mist inging. Het derde deel (1983) verbindt alle nog openstaande verhaallijnen. Opnieuw verdwijnt er een meisje. Een ontvoering die knaagt aan het geweten van een politieagent (David Morrisey, in alle drie de delen van de partij) die destijds het lef ontbeerde om de echte dader(s) te arresteren.
‘The Red Riding Trilogy’ is een fascinerend kijkstuk. Regisseurs Julian Jarrold (‘Brideshead Revisited’), James Marsh (Oscarwinnaar voor de documentaire ‘Man On Wire’) en Anand Tucker (‘Hillary & Jackie’) drukken elk een eigen stempel op de trilogie, maar zorgen er toch voor dat de reeks als een vloeiend geheel oogt. Daarbij hebben ze veel te danken aan een uitstekende cast waarin naast Garfield, Considine, Bean en Morrissey ook nog klasbakken als Peter Mullan, Eddie Marsan, Rebecca Hall en Mark Addy met verve hun rol inkleuren.
Dat ‘The Red Riding Trilogy’ meer is dan doorsnee tv-thrillervoer blijkt alvast uit het feit dat de drie films begin dit jaar in een lange marathon na elkaar werden vertoond in Amerikaanse arthousecinema’s. En Columbia Pictures kocht inmiddels de rechten aan met de intentie er een Amerikaanse remake van te draaien. Ridley Scott toonde zich alvast geïnteresseerd om die versie te regisseren of te produceren. Al zal Scott heel diep in de talentenbeugel moeten tasten om de gelaagdheid van deze duistere, vaak lugubere Britse noir te evenaren of te overtreffen.