De brutale openingsscène van ‘From Within’ katapulteert je direct midden in de gruwel wanneer personage Shaun plotseling een wapen tevoorschijn haalt en zichzelf van kant maakt; met z’n vriendin Natalie (Rumer ‘dochter van Bruce’ Willis in een kort rolletje), die hij kort daarvoor nog leek op te vrijen, als getuige. Kort daarna pleegt ook zij zelfmoord met behulp van een schaar, die ze in haar eigen nek plant. Tenminste, dat is toch waar het op lijkt. Maar er blijkt heel wat meer aan de hand.
De strikt gelovige inwoners van het Bible Belt-dorpje Grovetown, en dan in het bijzonder prediker Joe (een rol van Steven ‘géén zoon van Robert’ Culp), wijzen lokale outcast Aiden (Thomas Dekker) en zijn familie aan als dé grote schuldigen van de recente suïcidegolf. Maar we komen al gauw te weten, via heldin met dienst Lindsay (Elizabeth Rice) die Aiden ter hulp snelt en hoopt om later tevens op de zijne te kunnen rekenen, dat hij er net zo weinig aan kan doen als de rest van het dorp. Al heeft hij wel een vermoeden. Zijn moeder werd destijds door dorpsleden omgebracht en de kans dat ze teruggekomen is om zich via een vorm van hekserij die enkel zij meester is te wreken, lijkt niet onwaarschijnlijk. Een raadselachtig zwart boek zou wel eens redding kunnen brengen...
Gooi ‘The Happening’, ‘Final Destination’ en ‘The Ring’ (of één van die zovele J-horrors) in de blender en je hebt ‘From Within’, een weinig origineel horrorfilmpje dat zijn voorbeelden goed gekozen heeft, maar er nergens in slaagt om ze nog maar te benaderen. Het trage tempo doet nergens je haren ten hemel rijzen, een overvloed aan clichés maakt het voor de doorwinterde huiverfan iets te voorspelbaar en de meer ambitieuze ‘religieus fanatisme’-angel die het script herbergt, gaat door een gebrek aan uitwerking helemaal de mist in.
Ook de acteurs laten niet meteen een solide indruk. Elizabeth Rice maakt van d’r hoofdfiguur een meid met zo weinig panache dat supporteren voor haar wel heel moeilijk wordt, terwijl Thomas ‘ik specialiseer me in rollen waarbij ik met een getormenteerde blik voor me uit kan staren’ Dekker (zie ondermeer ‘A Nightmare On Elm Street’ en ‘Terminator: The Sarah Connor Chronicles’) de hele film futloos doorspartelt. Een leuke bijrol van Jared Harris (geef die man eens een hoofdrol) of Steven Culp kan daar weinig aan veranderen.
Wél scoort ‘From Within’ pluspunten wat z’n look betreft, maar het tegendeel had ons verbaasd. De Griekse filmmaker Phedon Papamichael levert met deze B-chiller voor de weinig veeleisende kijker dan wel z’n debuut af, toch wees het huidige palmares van de man erop dat hij weet hoe een film eruit moet zien: zo is-ie reeds sinds de jaren ’80 een gereputeerde cinematographer in Hollywood. Welke films er onder zijn auspiciën zoal zó goed uitzagen? ‘Sideways’, ‘Walk The Line’, ‘W.’ en ‘3:10 To Yuma’; geen misse referenties, als je ’t ons vraagt. Dubbel jammer is het dan ook dat Papamichaels eerste poging om het zelf achter de camera te proberen zo faliekant uitdraaide. Sommige gruwelscènes mogen er heus wel wezen en de eindgeneriek behoort tot de meest originele die we in tijden zagen, maar dat volstaat niet om het saaie middenstuk en de ridicule plotbochten door de vingers te zien. Een film is meer dan beeld alleen.