Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
I Want You
Michael Winterbottom kan je met recht en reden omschrijven als een man die sneller filmt dan zijn schaduw. En die van Woody Allen en Ken Loach erbij. Sinds midden jarig negentig levert hij immers jaarlijks minstens een filmpje af. En een schrikkeljaar countert hij steevast met een dubbele dosis het jaar nadien. Opvallend is dat Winterbottom thematisch niet voor een gat te vangen is. De ene keer surft hij op de golven van wereldcinema (‘Welcome To Sarajevo’, ‘In This World’), een andere keer probeert hij een eigentijds drama af te leveren (‘Genova’) en ook van een literatuurverfilming (‘Jude’, ‘The Killer Inside Me’) is hij niet vies.
Helaas is Winterbottoms kwaliteit niet rechtevenredig met de kwantiteit. Voor elke film die zich onder de kleren nestelt, is er wel eentje die de mist ingaat. Maar dat heb je nu eenmaal met cineasten met een grillig cv. In 1998 leverde Winterbottom ‘I Want You’ af, een tegendraads thrillerdrama dat ietwat in de vergetelheid is geraakt. Op zich niet verwonderlijk, daar dit eigentijds filmpje nauwelijks levensvatbaar is buiten de grenzen van de alternatieve arthousecinema.
Rachel Weisz is Helen, een kapster in een slaperig Brits kuststadje die het wat moeilijk heeft in haar liefdesleven. Haar relatie met radio-dj Bob zit in het slop, en haar vorig lief Martin (Alessandro Nivola) zit in de gevangenis. Of liever zat, want ‘I Want You’ begint met Martin die op vrije voeten komt. Zijn sociaal werkster verbiedt hem de omgang met Helen, maar toch duurt het niet lang vooraleer hij haar bespioneert en daadwerkelijk contacteert. Martin is niet de enige die Helen stalkt: zij wordt ook nog gevolgd door de jonge en verlegen Honda (Luka Petrusic) die met zijn oudere en ietwat nymfomane zus in Helens buurt woont. Gewapend met opnameapparatuur bespioneert hij Helen constant, en al snel weet de tiener met zijn gevoelens geen blijf. Zeker niet wanneer hij getuige wordt van Martins toenaderingen tot Helen en hun gemeenschappelijk geheim ontdekt.
‘I Want You’ schippert tussen de plooien van drama en thriller. Puur academisch bekeken is het een drama over onbeantwoorde liefde tussen troebele karakters, maar Winterbottoms atypische regiestijl stuurt het af en toe de thrillerrichting uit. Door pas op het eind prijs te geven waarom Martin veroordeeld was, kan hij die spanningsboog grotendeels gespannen houden. Ook de manier waarop Winterbottom in beeld brengt hoe Honda zijn omgeving voortdurend afluistert of filmt, werkt intrigerend. Zeker omdat de jonge knaap gedurende de ganse film geen woord spreekt.
Winterbottom experimenteert naar hartenlust met kleurpaletten en close-ups om het verhaal boeiender te maken dan het infeite is. De tikkende tijdbom die ontstaat als de drie centrale karakters met elkaar verbonden zijn, komt immers nooit bevredigend tot ontploffing waardoor je aan het eind van de rit op je honger blijft zitten. Fans van Elvis Costello zullen misschien nog het meest in hun nopjes zijn, daar het door de Britse bard in 1986 uitgebrachte en voor deze film geleende nummer ‘I Want You’ maar liefst drie keer de revue passeert, en dan nog wel telkens tijdens scènes waarin het nodige bloot te bespeuren valt.