Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wanneer je geliefde je iets voorliegt, hoever ga je dan om achter de waarheid te komen? Heel ver, zo blijkt in het geval van Catherine (Julianne Moore), een gynaecologe van middelbare leeftijd, die haar man ervan verdenkt dat hij vreemdgaat met zijn jongere studentes. Toegegeven, ze heeft reden tot enige achterdocht. Wanneer hij (Liam Neeson) niet komt opdagen voor het verrassingsfeestje ter ere van zijn verjaardag verklaart hij z’n vlucht gemist te hebben. Maar als Catherine de volgende ochtend een sms onderschept waarin een studentin hem bedankt voor de fijne avond weet ze wel beter.

Vooraleer ze hem ermee confronteert, wil ze er echter zeker van zijn dat haar man haar bedriegt en daarvoor roept ze de hulp in van Chloe (Amanda Seyfried), een jong hoertje dat ze de opdracht geeft haar man te verleiden. Catherine’s uiterst scheve redenering luidt vervolgens: wanneer hij ingaat op haar avances, is hij niet te vertrouwen. De ravissante callgirl lijkt niet goed te weten wat Catherine nu precies tracht te bereiken, maar gaat mee in haar plannetje, dat niet anders kan dan fout aflopen. En inderdaad, Chloe blijkt zich niet helemaal aan de afspraak te houden en brengt daarenboven wel heel expliciet verslag uit van haar erotische dates met Catherines echtgenote.

Toeval of niet? ‘Chloe’ kenmerkt de eerste Hollywoodproductie van Canadees regisseur Atom Egoyan en meteen betreft het een remake, waar de filmer van ondermeer ‘Exotica’, ‘The Sweet Hereafter’ en ‘Where The Truth Lies’ nooit eerder verlegen zat om een originele plot. Of zou het te maken hebben met het feit dat de Franse relatieschets ‘Nathalie…’, met sterren als Fanny Ardant, Emmanuelle Béart en Gérard Depardieu, uit dezelfde thematische vijver viste (erotiek, overspel, jaloezie, voyeurisme) als de regisseur die de plot herwerkte tot een film die herinnert aan ‘Fatal Attraction’ en andere soft-erotische (stalking)thrillers uit de jaren ’80 en ’90?

Deze stijlvol in beeld gebrachte film schiet nochtans veelbelovend uit de starters als een studie over seksuele obsessie, echtelijke achterdocht en misbruik van macht, maar de magere uitwerking van de karakters in de bijzondere driehoeksverhouding die zich lijkt te ontspinnen doet de film uiteindelijk al zeer vlug de das om. Vooral het titelpersonage is een opvallend lege huls en heeft nog minder om het lijf dan de spiernaakte actrice die haar speelt tijdens de passionele lesbische liefdesscène tussen haar en Catherine. En, neem het gerust van ons aan, dat is bijzonder weinig. Al blijft ook Catherine aan de oppervlakte dobberen.

Julianne Moore is een actrice wier vertolking er of boenk op zit of solliciteert voor een Razzie. Haar acteerprestatie (of wat daarvoor moet doorgaan) in ‘Chloe’ behoort zonder twijfel in de tweede categorie. Nee, dan brengt de inmiddels 24-jarige Amanda Seyfried, die eerder in ‘Mamma Mia!’ en ‘Jennifer’s Body’ nochtans niet te veel blijk gaf van een grote acteergave, het er een heel stuk beter vanaf als Chloe, al doet ze ook niet veel meer dan haar - toegegeven: mooie - looks in de strijd werpen. Maar het zijn de belabberde slotact en het misplaatste thrillertoontje die je het meest van al een wrange nasmaak bezorgen. Een Egoyan light.

Extra’s (Blu-ray): een puike en uitgebreide selectie met ondermeer een making of, een focus op de regisseur (Atom Egoyan), interviews met Egoyan, Julianne Moore en Amanda Seyfried, verwijderde scènes en een alternatief einde maken van deze Blu-ray-editie een zeer uitgebalanceerde release met tal van extra’s die het voor de liefhebber allermeest de moeite waard maken.

Peter Janssens