Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Als we de mantel der liefde van onder de mottenballen halen, zouden we Lasse Hallström (sinds 1994 gehuwd met Lena Olin) een groot regisseur kunnen noemen. Maar laat ons een kat vooral een kat noemen: de man heeft iets teveel mindere films gedraaid (‘Something To Talk About’, The Shipping News’, ‘An Unfinished Life’) om met dat etiket door het leven te gaan. Wat niet wegneemt dat de Zweed een interessant cineast is die met ondermeer ‘Once Around’, ‘What’s Eating Gilbert Grape’ en ‘Chocolat’ heel wat geslaagde prenten heeft afgeleverd.

De reden dat Hallström sinds begin jaren negentig al heel wat films heeft geregisseerd in Hollywood is het uit 1985 stammende poeslieve ‘Mitt Liv Som Hund’ (‘My Life As A Dog’). Die film leverde hem immers wereldwijde erkenning, twee Oscarnominaties (eentje als regisseur en eentje voor het beste geadapteerd scenario) en een open uitnodiging op om zijn werkterrein naar Amerika te verleggen. Onterecht is dat blazoengeschal niet: ‘My Life As A Dog’ blijft immers een klassieke coming-of-age-prent die zowel jeugdige als volwassen kijkers entertaint en ontroert.

‘My Life As A Dog’ is gebaseerd op het semi-autobiografisch boek van Reidar Jönsson uit 1983 en focust op het leven van de twaalfjarige Ingemar die samen met zijn oudere broer, moeder en hond opgroeit in Zweden aan het eind van de jaren vijftig. Zijn pa is nooit thuis en is volgens Ingemar afwezig omdat hij bananen aan het laden is op een boot. Ingemars moeder is terminaal ziek, wat het voor de vrouw moeilijk maakt om het kattenkwaad en de opgroeikuren van haar zonen te accepteren. Waardoor ze willens nillens een moeilijke beslissing neemt: haar kinderen moeten het huis uit. Ingemar krijgt onderdak bij oom Gunnar die met zijn vrouw in een boerendorpje woont. Ingemar is ontzet door het feit dat hij niet bij zijn moeder kan blijven (en dat hij zijn hond heeft moeten achterlaten in een kennel), maar kan zich algauw schikken in de gekke fratsen van zijn oom en de dorpsbewoners met wie hij een band krijgt. Zoals leeftijdsgenote Saga bijvoorbeeld, een meisje dat hem eerst minachtend bekijkt, maar na verloop van tijd een zielsverwant vindt in de schalkse Ingemar.

Eigenlijk is ‘My Life As A Dog’ een tragische film daar alles wat gebeurt gerelateerd is aan de dood van een moeder. Hallström behandelt dit sterven nooit als een faits divers (het leidt tijdens de finale zelfs naar een onvervalste en onvermijdelijke tranentrekscène), maar concentreert zich toch vooral op de levensvreugde. Met dank aan een plejade aan opvallende nevenpersonages zoals de oude man die stiekem lingerieboekjes leest of de plaatselijke schone die bijklust als naaktmodel. En dan is er nog de voice over van Ingemar die zijn eigen situatie vereenzelvigt met het lot van de door de Russen de ruimte ingestuurde hond Laika (wat meteen ook de titel verklaart).

Stilistisch leunt ‘My Life As A Dog’ sterk aan bij een eenvoudige televisiefilm. Hallström (die voor hij deze film maakte vooral bekend was als regisseur van heel wat videoclips van ABBA) regisseert zonder franjes en tierlantijntjes, maar dat is nou net de charme van een film voor alle leeftijden met een hoog aantal individueel geslaagde scènes. En met vertederende vertolkingen van Anton Glanzelius (Ingemar) en Melinda Kinnaman (Saga), die samen zorgen voor een ontroerend eindshot. Voor de geïnteresseerden: Glanzelius heeft na ‘My Life As A Dog’ bijna niet meer geacteerd, en werkt momenteel als een producent van realityshows bij een Zweedse commerciële tv-zender. Kinnaman bleef wel als actrice actief, en maakt deel uit van het Royal Dramatic Theatre in Stockholm.

Simon Couwens