Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Na ‘Superbad’, ‘Juno’ en ‘Nick And Norah’s Infinite Playlist’ riskeert de inmiddels 22-jarige Michael Cera de rest van zijn twenjaren door het pelliculeleven te gaan als sullige tiener. Tijd om in te grijpen, en dat lijkt hij zelf ook te beseffen. Getuige daarvan diens hoofdrol in ‘Youth In Revolt’, waarin-ie weliswaar opnieuw gestalte geeft aan een schaapachtige tiener, zij het één die zich geleidelijk een stouter imago aanmeet. Ofte: Michael Cera in revolt.

De ‘Arrested Development’-regular kruipt in deze ongerijmde coming-of-age-komedie in de huid van Nick Twisp, een 16-jarige knul die het (thuis) niet voor de wind gaat. Zo slaagt hij er bijvoorbeeld maar niet in om van z’n maagdelijkheid af te raken, laat staan om een liefje te vinden, én zijn z’n ouders uit elkaar. Tot overmaat van ramp is Nicks 48-jarige moeder, bij wie hij inwoont, niet echt kieskeurig wanneer het op nieuwe bedpartners aankomt: een bebaarde loser met gigantische gokschulden (Zach Galifianakis) of een agent met losse handjes (Ray Liotta) - je zou het voor minder op een lopen zetten! Waarheen dan? Naar de verleidelijke blondine Sheeni Saunders (Portia Doubleday), in het geval van Nick. Een vakantieliefje dat hij tijdens een recente familie-uitstap leerde kennen, op wie hij intussen smoor is.

Maar zoals dat veelal gaat met ravissante blondines en sullige tieners die hun eerste passen onder de lakens nog moeten zetten (zeker in films), zou je initieel op hun ‘relatie’ nog geen vijf eurocent verwedden. Bovendien droomt Sheeni niet van een spichtige slungel, maar wel van een, bij voorkeur Franse, adonis die het niet erg nauw neemt met de maatschappelijke regels. Waarop Nick prompt een imaginair alter ego creëert: François Dillinger, die ‘m ten gepaste tijd uit het gareel moet doen springen. Een rebel with a cause dus: alles voor de liefde, toch?

Wie oordeelt dat elke tienercomedy over groeipijnen onderling inwisselbaar is, heeft zeker het volslagen absurde ‘Youth In Revolt’ nog niet gezien. Origineel is het wel, de tweede ik die hoofdpersonage Nick schept en waarmee hij geregeld in dialoog treedt. Maar levert het ook boeiende scènes op? Helaas niet. Je merkt goed dat Cera zich amuseert in zijn dubbelrol van suffe tiener en charismatische bad boy, en het is beslist leuk om de meest getypecaste acteur van het laatste lustrum eens een ander nummer te zien brengen, maar door de creatie van dat alter ego verloopt de transformatie van doodgewone puber naar voortvluchtige pyromaan (hij steekt o.a. de auto van zijn moeder in brand, en zet zo de helft van het dorp in vlammen) veel te bruusk om geloofwaardig te zijn. En van psychologische onderbouwing is er helemaal geen sprake. Ofte: eerder ‘Fight Camp’ dan ‘Fight Club’.

Voorts spreidt dit op de cultboeken van C. Douglas Payne gebaseerde curiosum bitterweinig samenhang ten toon en zoekt filmer Miguel Arteta (van het uitstekende ‘The Good Girl’) doelbewust de meer absurde aard van dat bronmateriaal op. Wat maakt dat ‘Youth In Revolt’ op het einde van de rit eerder de structuur van een excentrieke sketchesaaneenschakeling (met hilarisch hoogtepunt: het Thanksgivingdinertje!) dan van een coherente plot vertoont én te weinig met z’n voeten in de (tiener)realiteit staat om de trubbels van de hoofdpersonages nog maar een beetje aannemelijk te laten aandoen.

Peter Janssens