Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Swimming With Sharks
In Hollywood kun je snel de top bereiken wanneer je werkzaam bent voor iemand die in het filmwereldje al iets in de pap te brokken heeft. Het studiosysteem dicteert echter dat je eerst een tijdje als slaaf door het leven moet voordat je het zelf kunt gaan maken: een ontbering die slechts enkelen kunnen trotseren. Niet verwonderlijk wanneer je weet dat (publiekelijk) de zwaarste vernederingen incasseren, onzinklusjes aan honderd per uur uitvoeren en 24/7-beschikbaarheid inherent zijn aan het takenpakket van zulke producerassistent.
Wat even weinig verbazing mag opwekken, is dat bij zo’n studiosecondanten nu en dan de veer breekt. Guy (Frank Whaley) weet er alles van. Wanneer de importante Hollywoodmogul Buddy Ackerman (een schitterende Kevin Spacey) hem aanneemt als zijn rechterhand, is hij dolblij. Hij heeft namelijk altijd al een baantje in de glamoureuze filmwereld geambieerd. Maar Buddy blijkt een onuitstaanbare eikel die iedereen schoffeert die hem voor de voeten loopt, en de movie business een poel van clashende ego’s. Om in dit wereldje een kans op slagen te hebben, zo begrijpt Guy gauw, moet je sterk in je schoenen staan. Op een dag besluit hij dan ook dat het welletjes is met de werkvloerterreur...
“You have no brain. No judgment calls are necessary. What you think, means completely nothing. What you feel, means nothing. You are here only to protect my interests and to serve my needs”, aldus Buddy tegen Guy op diens eerste werkdag. Het is tevens de aftrap van de eerste van vele flashbacks die moeten aantonen hoe de producer zijn toegewijde, naïeve protegé tot het randje van de waanzin dreef: op de tijdslijn in het heden zijn we immers een jaar verder, en zien we hoe Guy een onfortuinlijke Buddy gegijzeld houdt (én foltert) in diens luxueuze villa. Het is zo klaar als een klontje dat filmer-scribent George Huang van de kijker verlangt dat die met Guy sympathiseert, maar dat is nog niet zo simpel wanneer die bij aanvang meteen als een even antipathiek karakter wordt neergezet.
Er is nog een extra reden waarom de kijker zowaar meer voor de arrogante Buddy supportert dan voor Guy, en die luistert naar de naam Kevin Spacey. In 1994 prijkten op het conto van de tweevoudige Oscarwinnaar nog geen ‘The Usual Suspects’, ‘L.A. Confidential’ of ‘American Beauty’, maar in deze scherpe satire krijg je meer dan een glimp van zijn tomeloze talent. Hij steelt anderhalf uur lang de schijnwerpers. Het tegengas dat zowel Frank Whaley als (in mindere mate) Michelle Forbes bieden, is solide, maar het scherm licht uitsluitend op wanneer Spacey in beeld verschijnt.
Voor wie zich zou afvragen of wat Guy moet incasseren op waarheid gefundeerd is: voordat George Huang met deze ‘Swimming With Sharks’ z’n eerste stappen achter de camera zette, was hij zelf assistent bij Sony Pictures. Daar leerde hij amigo Robert Rodriguez kennen, die hem stimuleerde om zijn job adieu te zeggen en zijn kritische kijk op de interne studiokeuken zelf naar het witte doek te vertalen. Zo geschiedde. Dat George Huang aan deze Hollywoodschets veel meer vijanden dan vrienden overgehouden heeft, behoeft echter geen twijfel. Of dat vooral te maken heeft met de ongenuanceerd negatieve blik op de filmindustrie (let ook op het wel erg sinistere slot!), laten we in het midden, maar je kan onmogelijk beweren dat hij na diens beloftevolle debuut nog iets opvallends uit zijn camera heeft mogen schudden.