Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Salt
Het is dat Angelina Jolie’s personage in deze nieuwe hightech spionagethriller luistert naar de naam Evelyn Salt, anders zou je al gaan denken dat de titel verwijst naar de spreekwoordelijke korrel natriumchloride waarmee Hollywoodblockbusters heden ten dage zonder uitzondering genomen moeten worden. Maak daar in dit geval gerust een hele vrachtwagen zout van, want de bedenkelijke plotmeanders die ‘Equilibrium’-scenarist Kurt Wimmer (toen was hij wél in evenwicht!) uit zijn anti-Russische mouw schudt, maken dat je deze Koude Oorlog-knaller onmogelijk ernstig kan opvatten.
Wat het dan uiteraard ook weer dolle fun maakt voor al wie zijn actiecinema het liefst met verstand op nul consumeert. Sta amper één seconde stil bij de plot, en je bent verloren. Maar gelukkig gunt de Australische routinier Phillip Noyce de kijker nauwelijks de tijd. Het duurt nog geen tien minuten vooraleer het spel op de wagen zit: net op de dag van Salts huwelijksverjaardag (ze moet zich spoeden voor een date met d’r man) duikt een Russische overloper op. Als ondervragingsexperte is Evelyn de aangewezen vrouw om de spion aan een vragenvuur te onderwerpen, maar tijdens die conversatie wordt ze zelf ontmaskerd als infiltrante. Haar oversten lijken de beschuldigingen van de Russkie serieus te nemen, waarop Salt zich met behulp van haar slipje, een tafelpoot én een brandblusser (de toolkits voor spionnen zijn niet langer wat ze geweest zijn) een weg moet banen uit het goedbeveiligde CIA-gebouw.
Wat zich dan ontspint, is een klopjacht, waarvan zelfs Jason Bourne kortademig zou worden. En draaierig, want Noyce (in een vorig leven cineast van ondermeer ‘The Quiet American’ en ‘Patriot Games’: de man kent zijn spionpappenheimers!) gaat voluit Paul Greengrass achterna, maar bezit helaas niet het talent van de Britse camerageweldenaar. Wat de supersnelle actiepassages niet de verhoopte realistische look bezorgt, maar volstrekt onoverzichtelijk maakt. De overvloed aan close-ups van de eens blonde, dan weer zwartharige Jolie tijdens die sequenties doet er ook geen goed aan.
Op papier klonk ‘Salt’ nochtans veelbelovend retro. Het is alweer een hele poos geleden dat Hollywood nog eens de Russen als vijand opvoerde, maar die match heeft in het verleden geregeld voor goeie thrillers gezorgd - denken we maar aan ‘No Way Out’, ‘The Russia House’ en ‘The Hunt For Red October’. Het openingshalfuur (zeker de scène voor de titel in beeld verschijnt) doet je wel eventjes terugdenken aan die hits uit de jaren ’80, maar wanneer de hyperkinetische beelddiarree het halverwege overneemt van de plot is het uit met de pret.
Niet dat de plot om over naar huis te schrijven is. We verslikten ons bijna in onze popcorn (yup, dit is typisch zo’n film waarbij een snack deel uitmaakt van de totaalbeleving) toen Wimmer de moord op JFK aan de Russen lieerde. En dat is lang niet de enige keer dat hoongelach je deel zal zijn. Al zal dat lachen je even snel weer vergaan als blijkt dat finaal de voorspelbaarheid zich in het verhaal dringt: het is al vanaf de start glashelder welke karakters zich ten oosten dan wel ten westen van het ijzeren gordijn bevinden. Eén troost toch: de acteurs staan zich zichtbaar te amuseren. Angelina Jolie (in een rol die in de eerste plaats voor Tom Cruise gedesignd werd) heeft uitstraling te over als action babe en Liev Schreiber staat weerom heerlijk te schmieren als getypecaste corporate bastard. Eveneens leuk voor de fans: op deze dvd vind je maar liefst drie verschillende versies terug (naast de biosversie ook de extended cut én de director's cut).