Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Waar er onder tv-kijkende vrouwen op de werkvloer tegenwoordig vooral boompjes worden opgezet over reality-tv, soaps van Vlaamse origine of weirdo’s in talentenjachten, waren in de jaren tachtig vooral de zogenaamde glitterdrama’s talk of the town. Naast de grote showprogramma’s op de Nederlandse buis welteverstaan. Grote kans alvast dat vrouwen in het laatste pre-VTM decennium zich bij de ponskaartenlezer of het stencilapparaat lieten betrappen op verhitte lofuitingen over ‘Dallas’, ‘Dynasty’ of ‘Falcon Crest’. En wie weet, gedurende een aantal weken ook over het uit 1983 stammende ‘Return To Eden’. Oorspronkelijk een driedelige miniserie, maar later even een langere reeks die als Australisch antwoord moest dienen op hogervernoemde jarentachtigklassiekers.

Dat ‘Return To Eden’ de status van miniklassieker heeft verworven werd duidelijk toen we deze dvd-box in de schoot wierpen van een aantal gewillige vrouwelijke proefpersonen, die de serie ei zo na op een avond probeerden uit te kijken. Naar de reden hiervan is niet ver te zoeken: niet alleen is de miniserie (drie afleveringen van negentig minuten) goed gemaakt, de ingrediënten (nijd, afgunst, wraak, mooie Australische vergezichten) zijn netjes op maat gesneden voor de doelgroep.

Hoofdpersonage is de ietwat onopvallende Stephanie Harper (Rebecca Gilling) die in de huwelijksboot stapt met tennisspeler Greg Marsden (James Reyne). Voor Stephanie is het liefde op het eerste zicht, maar voor de kijker is het snel duidelijk dat de rotzak haar enkel maar ten huwelijk heeft gevraagd omdat ze een groot fortuin heeft geërfd. Het duurt zelfs niet lang vooraleer Greg een affaire begint met Stephanies vriendin Jilly (Wendy Hughes). Meer nog, op hun huwelijksreis duwt Greg zijn kersverse eega in een door krokodillen bevolkte rivier, klaar om als rouwende echtgenoot haar fortuin in te pikken. Helaas voor hem kan Stephanie ontsnappen aan de moordlustige reptielen en eens hersteld en uitgerust met een nieuw gezicht (lang leve de plastische chirurgie) en nieuwe naam (Tara Welles) is ze vastbesloten om zich te wreken op de nietsvermoedende Greg...

Dit down under jetsetdrama was destijds zeer succesvol. Ook de BRT zond het uit, de Nederlandse TROS zelfs drie keer. Gezien de grote internationale belangstelling kwamen de producers in 1986 met een sequel op de proppen. Geen nieuwe miniserie, maar een wekelijks feuilleton van vijftig minuten, gemodelleerd naar de kuiperijen van de Ewings en de Carringtons. De kruik barstte echter sneller dan verwacht: de verhoopte hoge kijkcijfers bleven uit, en na het eerste seizoen van 22 afleveringen werd de stekker eruit getrokken, zelfs al eindigde dat eerste seizoen op een cliffhanger. Naderhand werd de cast nog even bijeengeroepen om een coda van vijf minuten te filmen zodat de serie toch als een afgelopen geheel kon worden verkocht aan buitenlandse zenders.

Over de kwaliteit van die vervolgreeks kunnen we ons niet uitspreken, maar de originele miniserie staat als lekker wegkijkende pulpsoap nog steeds overeind, ook voor het al dan niet stiekem meekijkend mansvolk. En is dubbel interessant voor degenen die dit driedelig thrillerdrama destijds op tv zagen en willen weten of deze terugkeer naar het luxueuze landgoed van Stephanie Harper de (krokodillen)tand des tijds heeft doorstaan.

Simon Couwens