Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Even een korte waarschuwing: wie ‘Millennium 3: Gerechtigheid’ in de Blu-ray-, dan wel dvd-lader steekt, zorgt er best voor dat hij eerst het tweede deel uit de op de pennentrekken van betreurd misdaadauteur Stieg Larsson gebaseerde ‘Millenium’-trilogieachter de kiezen heeft. Deze ontknopingepisode steekt immers van wal waar voorganger ‘De Vrouw Die Met Vuur Speelde’ ophield. Bij een zwaar gewonde Lisbeth Salander.

Ze wordt overgebracht naar het ziekenhuis, waar ze onder toezicht wordt geplaatst: de cyberpunkhackster is namelijk verdachte nummer één van een driedubbele moord. De enige die nog in Lisbeths onschuld gelooft, is journalist Blomkvist, die zowel aan de politie als de aanklagers zijn visie op de feiten probeert duidelijk te maken - zonder veel succes. Maar de ‘Millennium’-patron is er de man niet naar bij de pakken te blijven zitten en gaat op onderzoek uit naar het verleden van Salander. Zo komt hij een samenzwering het spoor die zijn leven én dat van Lisbeth in gevaar brengt. Maar gerechtigheid moet/zal zegevieren. Al was het maar omdat de titel er formeel in is.

Aanvankelijk geeft dit derde deel nog blijk van een frisse thrillerwind. De scènes in de kliniek zijn bij momenten superspannend: dat de persoon die verantwoordelijk is voor Lisbeths duistere, pijnlijke verleden zich in een kamer nabij bevindt, werkt die suspense uiteraard in de hand. En met de aanval op de ‘bedlegerige’ Lisbeth bereikt ‘Millennium 3’ al erg vroeg zijn hoogtepunt. Halfweg beginnen zich echter de eerste tekenen van zuurstoftekort voor te doen. Waar je van de finale acte van een in totaal negen uur durende (we baseren ons op de uitgebreidere versies die op de Blu-ray’s/dvd’s terug te vinden zijn) nagelbijter een bepaald orgelpunt verwacht, dooft het ‘Millennium’-vlammetje schijnbaar zonder veel spankracht uit.

De grootste fout ligt gek genoeg bij de auteur. Stond het eerste verhaal/film grotendeels op eigen benen (en vormde het een afgerond verhaal/mysterie), dan mag je de twee vervolgstory’s als één geheel beschouwen. Minder een traditionele whodunit staat in die sequels de speurtocht naar Lisbeths verleden centraal. Alleen levert dat spijtig genoeg lang niet zo’n interessant materiaal op. ‘De Vrouw Die Met Vuur Speelde’ kon zijn zwakkere plot nog maskeren met een aardige drive en knap in beeld gezette actiesequenties, maar zowel naar vaart als actie is het in dit derde deel tevergeefs zoeken. De rechtbankscènes in de tweede helft van ‘Gerechtigheid’, waarin een als gothic uitgedoste Salander eindelijk haar kans op gerechtigheid krijgt, grijpen nauwelijks naar de keel en de zoektocht van Blomkvist die er vrijwel parallel mee loopt, lijkt er nogal klunzig doorheen gemonteerd.

Een afscheid in mineur dus, maar het belet Noomi Rapace niet om andermaal een geweldige vertolking af te leveren: ze slaagt er na de twee vorige films zelfs in om nog nieuwe accenten in haar prestatie te leggen, petje af! Als er dan al iets is dat de ‘Millennium’-trilogie altijd op z’n conto zal kunnen schrijven, dan is het wel dat ze de carrière van één van Zwedens allergrootste talenten gelanceerd heeft. Jammer evenwel dat de trilogie an sich zich geen plaats weet te veroveren in de geschiedenis. ‘Mannen Die Vrouwen Haten’ is een instant-klassieker, die naam waardig, maar de vervolgen hebben helaas nooit meer hetzelfde niveau bereikt. Waaraan dat te wijten is? Zoals we al stelden bij onze recensie van het tweede deel: de sterkste scènes zijn die tussen Blomkvist en Salander. Daar ze in delen twee én drie veeleer hun eigen verhaallijnen aanvoeren, hoef je niet verder te zoeken.

Peter Janssens