Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Ondine
Volgens de legende heb je in bospoelen en watervallen de beste kans om een ondine te spotten, een zeenimf uit de Germaanse mythologie. Je kan je derhalve wel iets indenken bij de verwondering van visser Syracuse wanneer die tijdens wederom een schrale vangst zo’n folkloristisch, elfachtig wezen in zijn netten aantreft. Het zet de toon voor een ongewoon sprookje, waarin fantasie, passie en coïncidentie centraal staan.
Regisseur Neil Jordan laat in z’n nieuwste onalledaagse romantische vertelling de vraag naar wie of wat het meisje in Syracuse’s (een sterke vertolking van Colin Farrell) netten precies is ten allen tijde in het midden, wat de prent 111 minuten lang mysterieus en intrigerend maakt. Syracuse is alvast blij wanneer agenten van de kustpolitie haar op zijn boot zien: hij droomt niet! Twee jaar lang al heeft de ex-alcoholicus - het leverde hem de bijnaam Circus op in het Ierse vissers/kuststadje - immers geen druppel meer aangeraakt, maar toch neemt niemand het uit mythologische wortels stammende verhaal van het eertijds lokale drankorgel aux sérieux. Behalve dan Syracuse’s aan een nierziekte lijdende eigenwillige dochtertje Annie, die hij maar wat graag bij haar moeder (zijn ex-vrouw) vandaan zou willen halen.
Zij gelooft dat de vrouw die weer wat licht in haar vaders donkere leven schijnt (plots vangt hij kilo’s kreeft en zalm) een selkie is, een zeehondvrouw die haar magische vel voor plusminus zeven jaar lang kan begraven om vervolgens liefde te vinden bij een landrot. Zowel Annie als Syracuse raken al vlug verknocht aan de gedesoriënteerde lady in the water die zich Ondine laat noemen - naar de eerder aangehaalde sirenes. Met behulp van de door cameraman Christopher Doyle prachtig geschoten plaatjes van het grauwe Ierse kuststadje (je kan als het ware de zee proeven!), dat met de komst van Ondine een onderhuidse warmte-injectie krijgt, beschikt Jordan over voldoende wol om een vertederend magiedekentje mee te breien.
Zolang hij de bijzondere driehoeksrelatie tussen Syracuse, Annie en Ondine vooropstelt, blijft het poëtische toontje charmeren: met weinig woorden weekt Jordan, die ook het scenario schreef, emoties los, die ook bij de acteurs die ze moeten verbeelden goed verstopt zaten. Nooit was Farrell aandoenlijker dan in deze prent. “Being Irish is very much a part of who I am. I take it everywhere with me”, liet de ‘Alexander’- en ‘The New World’-acteur ooit optekenen - de daad mag hij nu bij het woord voegen. De sterkste momenten? Die waarin hij zijn hart lucht bij de lokale priester (Jordan-fetisj-castlid Stephen Rea) en zijn angst voor wat komen zal, probeert te uiten. Z’n tegenspeelster is de minder bekende Poolse actrice Alicja Bachleda. Het is duidelijk dat niet enkel Syracuse voor haar charmes is gevallen, in het echte leven vormt ze immers al sinds de opnames van ‘Ondine’ een paar met Farrell; het koppel zette reeds een zoon op de wereld. De dromerige sfeer die de langzaam opgebouwde relatie tussen hun beider personages uitademt, is heerlijk om te beleven. In de slotact prikt Jordan die zinnenprikkelende, feeërieke vibe echter kapot en laat-ie de rationaliteit weer toe in het verhaal. De thrillerkaart die hij plotseling trekt, voelt geforceerd, maar zorgt weliswaar voor de enige smet op dit voorts blinkende sprookjesblazoen.
Eindbilan: een sprankelende, hartverwarmende en sfeervolle potpourri van sociodrama en magische mythe, die je met alle zintuigen moet ervaren. Unaniem sterk acteerwerk, rake observaties, het ruraal en zeer mooi in beeld gebracht landschap, de ontroerende klankband van Sigur Ros-toetsenist Kjartan ‘Kjarri’ Sveinsson, de meesterlijke opbouw én de boeiende blik op de visserscultuur maken van deze (letterlijk) zoute romance een waar pareltje.