Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Zowel bekend van ‘de boekskes’ als van serieuze praatprogramma’s en documentaires op tv: Waris Dirie, een Somalisch topmodel dat niet enkel door haar looks in de kijker liep, maar ook door haar inhoud. Ze stapte immers uit het vet betaalde modellenleven om als VN-ambassadrice te strijden tegen vrouwenbesnijdenis, een ritueel dat in tal van Afrikaanse landen nog steeds schering en inslag is.

Waris werd geboren in een nomadenfamilie in Somalië, en vluchtte op haar dertiende naar Londen om te ontsnappen aan een door haar familie gearrangeerd huwelijk (met een man van zestig bijgot). Na het nodige vallen en opstaan, werd ze per toeval ontdekt door fotograaf Terence Donovan, die er voor zorgde dat ze in 1987 (ze is dan 22 jaar) op de cover van de Pirellikalender prijkte, vanwaar het een kleine stap was naar de catwalks en fotoshoots voor gerenommeerde bladen als Elle, Glamour en Vogue. In 1997 verbond Waris haar naam en faam aan de VN, waar ze ambassadrice werd en zo de problematiek van de vrouwenbesnijdenis in de openbaarheid kon brengen. Een lot dat ook zij trouwens onderging op amper vijfjarige leeftijd. Dirie stopte uiteindelijk met modellenwerk en riep in 2002 de Waris Dirie Foundation in het leven.

‘Desert Flower’ is de verfilming van Diries gelijknamige biografie uit 1998. Regisseuse Sherry Homan kiest voor een niet-lineaire vertelstructuur. Na een korte proloog in Somalië, verkast het scenario snel naar Londen, waar Waris aanvankelijk aan de zelfkant van de maatschappij probeert te overleven. Haar weg naar de modellentop, waar trouwens een hele hoop toeval mee gemoeid is, wordt afgewisseld met flashbacks uit haar kinderjaren, met als ‘hoogtepunt’ de besnijdenisscène die qua impact niet moet onderdoen voor de gruwelijkheden uit pakweg ‘The Stoning Of Soraya M.’. Al zoomt de camera uiteindelijk toch weg als de scène te ondraaglijk lijkt te worden.
 
Op zich is het levensverhaal van Dirie boeiend en interessant genoeg om er twee filmuren mee door te komen, maar het te oppervlakkig scenario zorgt te vaak voor horten en stoten. Bovendien weet de film nooit echt van welk hout pijlen maken, waardoor het een en ander tonaal botst. Het ene moment waan je je ondergedompeld in een Assepoestersprookje, het andere in een drama over mensonterende praktijken. Niets mis met een gezonde mix, maar het is toch moeilijk om echt betrokken te raken in een mengelmoes die soms focust op een hyperactieve Sally Hawkins (het zonnestraaltje uit Mike Leighs ‘Happy-Go-Lucky’) en op een ander moment een close-up op een besnijdenismes (een roestig scheermes met lange doornen) uit de mouwen tovert.

Ook de nevenkarakters zijn veelal karikaturaal, en verschijnen enkel in beeld om de verhaalpuntjes met elkaar te verbinden. De enige die naast Dirie wat substantiële aandacht krijgt is het personage van Sally Hawkins, maar die is bij momenten zo enerverend dat je als kijker zelf zin krijgt om een roestig scheermes boven te halen. En dat zal wel niet de bedoeling zijn. Wel lovenswaardig is de gepassioneerde vertolking van de Ethiopische Liya Kebede (in het echte leven ook fotomodel) als Waris Dirie. Meer nog: haar présence is de hoofdreden dat ‘Desert Flower’ zich alsnog doorheen de mindere momenten worstelt.

Simon Couwens