Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Welkom terug, Tom Selleck en snor! Gezichtsbeharing die zelfs een eigen verhaallijntje krijgt in deze ‘Killers’. Alsof ‘Magnum P.I’ hemzelve uit de doden is opgestaan. Kus van de leraar en bank vooruit voor de drie castingdames die oog hadden voor deze geinige wederopstanding. Maar niet voor lang: aangezien Ashton Kutcher de hoofdrol vertolkt als een professionele killer/spion (probeer je Kutcher in te beelden als James Bond), mogen ze hun beloning direct en stante pede terug inleveren. Want de arme jongen brengt het er alles behalve geloofwaardig van af.

Niet dat ‘Killers’ een geloofwaardige film is. Of dat wil zijn. Het is de zoveelste mislukte Hollywoodpoging dit jaar om explosieve actie salonfähig te maken voor een naar romantische komedies smachtend huisvrouwenpubliek. Recentelijk trokken ook ‘Date Night’, ‘The Bounty Hunter’ en ‘Knight And Day’ die kaart, memorabele films heeft het echter niet opgeleverd (en dan drukken we ons nog voorzichtig uit). Niet dat actie een alleenrecht moet zijn voor testosteronspuiende viriele manspersonen, maar toch… de pogingen om romcomgekibbel af te wisselen met ontploffende auto’s of mesgevechten levert niet meer dan aarzelend wenkbrauwgefrons op.

Jennifer Kornfeldt (Katherine Heigl, die eerder met regisseur Robert Luketic samenwerkte in het ook al niet denderende ‘The Ugly Truth’) wordt na de breuk met haar vriend opgevangen door haar overbeschermende ouders (Tom Selleck en Catherine O’Hara) tijdens een vakantie in Nice. Daar valt Jennifer (Jen voor de vrienden) als een blok voor Spencer Aimes (Ashton Kutcher), die een huurmoordenaar voor een niet nader genoemde overheidsorganisatie blijkt te zijn. Spencer wordt verliefd op Jen, en besluit prompt zijn dodelijke carrière aan de wilgen te hangen. Drie jaar later (het koppel is dan al getrouwd) ontsnapt Spencer op het nippertje aan een aanslag door een collega. Spencer ontdekt dat zijn omgeving uitbulkt van huurmoordenaars (zelfs de buren zijn niet te vertrouwen), waardoor hij zijn verleden aan Jen moet opbiechten en samen met haar op de loop moet, terwijl hij probeert te achterhalen wie hem liever dood dan levend ziet en een prijs van 20 miljoen dollar op zijn hoofd heeft gezet.

Klinkt spannend? Is het niet. Leuk? Ook niet echt. Katherine Heigl is na ‘Knocked Up’ uitgegroeid tot een van de nieuwe romcom leading ladies, maar dusver zijn haar rollen onderling inwisselbaar. Echt verrassen doet ze dus niet, maar ze is in elk geval beter te pruimen dan Ashton Kutcher die niet weet van welk hout pijlen maken. Zijn bij vlagen hilarisch slechte interpretatie van schimmige huurmoordenaar alleen al zorgt ervoor dat deze film nergens de grauwe middelmaat kan overstijgen. Ook het scenario heeft weinig om het lijf. Misschien dat er ergens wel potentieel zit in het gegeven van in Amerikaanse suburbs geïnfiltreerde moordenaars, maar de actie en de humor worden nooit bevredigend gemixt.

Waardoor ‘Killers’ eindigt als mossel noch vis. De actiescènes zijn (bewust) vrij pover en passen niet echt bij de teneur van de prent. Zo wordt op een gegeven moment een slachtoffer gespietst. Waar dat in het universum van John McClane gepaard zou gaan met het nodige bloedvergieten, valt er hier geen spatje bloed te bespeuren. Of hoe geweld eens te meer wordt gebruikt als belachelijk wegwerpproduct. Al past bij nader inzien geweld zonder bloed eigenlijk toch in een film die grossiert in humor zonder punchlines. Of hoe ‘Killers’ zich uitsluitend richt naar onvoorwaardelijke fans van een strak ingespannen Katherine Heigl (die de helft van de film in een wit onderlijfje mag rondhossen). En naar die van de knevel van Selleck natuurlijk.

Simon Couwens