Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Dat je met twee goeie acteurs al een heel eind op weg bent, bewijst ‘Leap Year’. Deze romantische komedie onderneemt anderhalf uur lang geen enkele poging om van het gekende pad af te wijken, maar dat neem je ‘Shopgirl’-cineast Anand Tucker niet eens kwalijk. Hij begrijpt immers dat de aantrekkingskracht van dit genre niet in het doorgaans zeer clichérijke verhaal ligt, maar wel in de chemie tussen de twee hoofdpersonages die op het eind verondersteld worden in elkanders armen te vallen. En jawel, tussen Matthew Goode en Amy Adams knettert het.

Maar zoals wel vaker met tortelduiven in wording hebben ze bij aanvang geen te hoge dunk van elkaar. Het kan er natuurlijk ook voor iets tussenzitten dat Anna (Adams) uit pure wanhoop naar Ierland trekt. Daar is namelijk de traditie dat vrouwen een man ten huwelijk mogen vragen op schrikkeldag 29 februari. Wanneer een regenbui roet in het eten gooit en ze aangewezen is op de hulp van lokale hoteleigenaar Declan (Goode) is ze immers niet meteen opgezet met diens rurale gevoel voor humor en - in haar ogen - ongemanierde acties. Anna wil het liefst zo snel mogelijk in Dublin zijn, om daar haar grote liefde - hartdokter Jeremy (Adam Scott) - een aanzoek te doen. Declan is degene die haar naar daar moet brengen.

De Amerikaanse op Europese bodem, het ijskonijn dat langzaamaan ontdooit, de goed geordende zakenvrouw die zich in het avontuur stort, en ga zo maar door: ‘Leap Year’ is een variant op een heleboel gekende formules. “Ik ben de jonge vrouw die op de vooravond van haar verloving geen weerstand kan bieden aan de knappe, behulpzame vreemdeling? Komaan, zeg!”, merkt Anna ietsje over halfweg op, zodoende haast de stereotypen van het romcom-genre omarmend en op de korrel nemend. Het kan niet anders dan dat een prent die alzo met z’n beide voeten in de filmrealiteit staat ook daadwerkelijk weet te charmeren. De chaotische trip die de twee hoofdpersonages ondernemen, maakt er daarenboven ei zo na het romantische equivalent van ‘Planes, Trains & Automobiles’ van.

Amy Adams (‘Julie & Julia’) straalt bovendien als de tot in de puntjes georganiseerde vrouw: je kan het immers zo gek niet bedenken of zij heeft er een volledig uitgewerkt schema voor ontwikkeld. Zo’n vrouw past niet bij een schijnbaar nonchalante bon vivant als Declan, maar ook hij blijkt lang niet zo oppervlakkig te zijn wanneer je weet krijgt van het amoureus trauma dat hij met zich meezeult. Maar een gouden regel zegt: opposites attract. Wees er maar zeker van dat ze dat ook in dit waarlijk sympathieke filmpje doen.

Draagt finaal ook bij tot de ongedwongen, innemende sfeer die evenwel nergens al te melig wordt: het pittoreske Ierse platteland tegen welke achtergrond de liefdesstory zich afspeelt - alsof er zo een leprechaun vanachter een boom tevoorschijn kan komen. Ook de meerdere kleurrijke personages (van de lokale pubjongens tot een zeer hulpvaardige stationbeambte) die het pad van de twee pechreizigers kruisen, weten dit verhaaltje goed op smaak te brengen. ‘Leap Year’ is niet het type film dat slechts eens om de vier jaar voorvalt (in tegenstelling tot z’n titel), maar het is ook niet originaliteit waar de makers naar op zoek zijn. Wel naar de vonk, die zowel overslaat tussen de twee tegenpolen als tussen de kijker en deze film. Dartel amusement.

Peter Janssens