Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Er valt niet aan te ontkomen: wie jong was in de jaren tachtig en zijn zuurverdiende of –verkregen zakgeld graag in de bioscoop spendeerde, moet goede herinneringen hebben aan ‘Back To The Future’, de sf-komedie van Robert Zemeckis die dit jaar zijn zilveren jubileum viert en nog geen sikkepit is verouderd. Een film waarin alles klopt en blijft kloppen: een inventief scenario (tiener Marty McFly gaat via een teletijdmachine in de vorm van een DeLorean terug naar de jaren vijftig en moet vermijden dat zijn toekomstige moeder op hem verliefd wordt in plaats van op zijn vader), geniale vertolkingen (met Michael J. Fox en Christopher Lloyd op kop), een inventieve regie, etc. Er valt nauwelijks een valse noot te bespeuren in wat één van de meest kwalitatieve blockbusters van de jaren tachtig is die niet door Steven Spielberg werd geregisseerd.

Al is Spielberg wel degelijk betrokken bij ‘Back To The Future’. Als executive producer om precies te zijn. Zijn steun was meer dan nodig om ervoor te zorgen dat ‘BTTF’ kon worden gemaakt. Zemeckis en scenarist Bob Gale hadden hun scenario al klaar begin de jaren tachtig, maar geen enkele studio zag er brood in. Pas nadat Zemeckis een hit had gescoord met ‘Romancing The Stone’ en Spielberg zijn schouders onder het project had gezet, hapte Universal toe. En ze zullen het zich geen seconde hebben beklaagd.

Eén van de redenen waarom ‘BTTF’ zich onmiddellijk in het collectieve geheugen nestelde, is de aanstekelijke vertolking van Michael J. Fox. Hij was van meet af aan de eerste keus van Zemeckis, maar Fox kon zich niet vrijmaken omdat de draaiperiodes van ‘BTTF’ overlapten met die van zijn hitserie ‘Family Ties’. Waarop Eric Stoltz de hoofdrol kreeg, maar al snel bleek dat die niet voldeed aan de verwachtingen van Zemeckis, zodat die alsnog werd vervangen door Fox. Of hoe een dubbeltje rollen kan. Ook Tom Selleck kan daar trouwens van meespreken, daar die vijf jaar eerder de rol van ‘Indiana Jones’ moest weigeren omdat hij zich niet kon vrijmaken van ‘Magnum P.I’. Waarmee het Spielbergbruggetje in deze recensie meteen rond is.

Zemeckis en Gale waren aanvankelijk niet van plan om een vervolg te draaien op ‘BTTF’, maar door het megasucces besloten ze om er toch een trilogie van te maken, al was het maar om te vermijden dat iemand anders met hun creatie aan de haal zou gaan. ‘Back To The Future Part II’ en ‘Part III’ werden in één ruk na elkaar opgenomen en (gescheiden door een cliffhanger) uitgebracht in 1989 en 1990. Delen twee en drie verschillen trouwens nogal wat van elkaar. Zemeckis, die op de set van ‘Who Framed Roger Rabbit’ heel wat over digital compositing en andere computertrucjes leerde, liet zich in de eerste sequel volledig gaan door Fox zowel naar het verleden als naar de toekomst te sturen, waarbij hij zelfs moest verhinderen zijn tijdreizigende zelf tegen het lijf te lopen in het alternatieve 1955. Deel drie keerde de drukdoenerij de rug toe en koos voor een makkelijker te volgen tijdslijn waarin Fox naar het wilde westen anno 1885 reisde om er Christopher Lloyd terug te halen.

Vijfentwintig jaar na de release van de eerste film is de tijd meer dan rijp om de drie films samen te brengen in een overweldigend knap verzorgde Blu-ray-box. De trilogie glimt zoals nooit tevoren, en alleen daarom al kunnen we niets anders dan vijf sterren uit de kast halen. Voeg daar nog een karrenvracht interessante extra’s aan toe, en het mag duidelijk zijn dat deze box de gedroomde reden is om nog (maar) eens met pretogen dit drieluik achterover te slaan. Back in time met een tien op het rapport.

Extra’s (Blu-ray): teveel om op te noemen: een omvangrijke making of, heel wat verwijderde scènes, interviews met cast en crew, fotogalerijen, storyboardvergelijkingen… een echte hoorn des overvloeds met genoeg kijkvoer om ettelijke dagen zoet mee te zijn. Een perfect, generatiekloof doorborend feest- of verjaardagsgeschenk!

Simon Couwens