Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

1991 was een topjaar voor de als een feniks uit hun as herrezen Disneystudio’s. De renaissance (die eigenlijk al werd ingezet met ‘The Little Mermaid’ in 1989) bereikte immers quasi meteen een kwalitatief hoogtepunt met deze ‘Beauty And The Beast’, een eigentijdse adaptatie van het sprookje ‘La Belle Et La Bête’ van – what’s in a name – Jeanne-Marie Le Prince De Beaumont. Niet alleen was het de eerste keer in decennia dat de Disneystudio’s een tekenfilm afleverden die zich kon meten met de Sneeuwwitjes en Assepoesters uit hun portfolio, het was meteen ook de eerste animatiefilm ooit die erin slaagde om een Oscarnominatie voor beste film in de wacht te slepen.

Met ‘A Tale As Old As Time’ maakt het titellied meteen duidelijk waar Disney de inspiratie haalde. Bij eeuwenoude sprookjes dus, maar ook bij de elementen die Disney in 1937 met ‘Snow White And The Seven Dwarfs’ op de kaart zette. Swingende liedjes, flitsende animatie waar nauwelijks een speld tussen te krijgen is, geinige nevenkarakters (ditmaal vooral aanwezig in de vorm van betoverd huisraad) … en dat alles omgeven met de wetenschap dat liefde alles overwint. Die liefde ontluikt tussen plattelandsmeid Belle en ‘het beest’, eigenlijk een prins die door een hardvochtige fee is getransformeerd in een kruising tussen een leeuw en buffel omdat hij haar geen onderdak wou verlenen. De prins blijft voor altijd een beest, tenzij voor zijn 21e verjaardag iemand vindt die echt van hem houdt. Belle verzeilt op het kasteel van het beest om haar vader (een verstrooide uitvinder) te redden, en vat (jawel hoor) na een tijdje sympathie op voor de betoverde prins. Sympathie is echter geen liefde, zong minstreel Willy Sommers ooit, of bloeit er toch echt iets moois tussen de twee tegenpolen?

Walt Disney was in de jaren veertig zelf al geïnteresseerd om een tekenfilm te maken van ‘Beauty And The Beast’, maar het scenario raakte nooit gefinaliseerd. Toen Jean Cocteau midden jaren vijftig een speelfilmversie maakte, werd het project afgevoerd. Zij het niet definitief: eens Michael Eisner CEO was van de studio’s, gaf hij opnieuw groen licht. En hij pakte de zaken groots aan. In plaats van te vertrekken van een storyboardscenario, liet hij het verhaal volledig op papier uitschrijven als betrof het een scenario voor een live action-prent. Eisner kon zich echter niet vinden in de eerste draft, en eigenlijk kwam ‘Beauty and The Beast’ pas echt tot leven toen de beslissing werd genomen om er een hommage aan de Broadwaymusical van te maken, met muziek van Howard Ashman en Alan Menken, wiens score eerder al bijdroeg tot het succes van ‘The Little Mermaid’.

Ook bij de animatie werd niet over een nacht ijs gegaan: in de eerste plaats is ‘Beauty And The Beast’ natuurlijk een handgetekende animatiefilm, maar de animatoren experimenteerden her en der met computeranimaties. Daardoor kon er meer diepte en schwung in bepaalde scènes worden gestopt, zoals in de tot een klassieker uitgegroeide balscène waarin Belle en haar beest elkaar al dansend vinden.

‘Beauty And The Beast’ is inmiddels al twintig jaar oud. En dat zou je zeker niet zeggen: alles oogt nog even fris als in 1991, en het lijkt wel een film die vers uit de bios op Blu-ray kwam gerold. Geen wonder dus dat dit gouden wonder van de zevende kunst destijds onmiddellijk werd uitgeroepen tot animatieklassieker van het zuiverste water. Terecht, want deze klassieker heeft alles in huis om generatie na generatie te (blijven) betoveren.

Extra’s (Blu-ray): iedereen met een zwak voor Belle of haar beest zit gebeiteld met deze uitgave. Om te beginnen kan je kiezen tussen de originele biosversie, een iets langere versie (met een extra lied) of de work in progress-versie. En daarna kan je nog dwalen langs een heleboel andere hebbedingetjes zoals een uitgebreide making of, verwijderde scènes, spelletjes, muziekvideo’s en een kijk op de afgeleide Broadwayversie.

Simon Couwens