Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In de films van Rodrigo Garcia, zoon van Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Marquez, hebben mannen niets te zoeken. In zijn regiedebuut ‘Things You Can Tell Just By Looking At Her’ hing hij een beeld op van vijf vrouwen op zoek naar liefde. In ‘Nine Lives’ zoomde hij dan weer in op maar liefst negen vrouwen, die terugblikken op de pieken en dalen uit hun leven. Ook in zijn nieuwste melomozaïek ‘Mother And Child’ – de titel wijst het al aan – heeft hij enkel oog voor de vrouwelijke personages. In het bijzonder een moeder, een dochter en een vrouw die graag moeder wil worden.

Met drie verhaallijnen die onvermijdelijk in elkander vervlochten raken, houdt Garcia het deze keer opvallend bescheiden. Twee ervan vloeien bovendien rechtstreeks voort uit de openingsact, een potje tienerseks met een ongeplande zwangerschap tot gevolg. De 14-jarige Karen wordt door haar moeder verplicht om d’r baby af te staan voor adoptie, iets wat haar voor altijd zal blijven achtervolgen. 36 jaar later is Karen (een fenomenale Annette Bening) een ongelukkige, alleenstaande fysiotherapeute, die zich bekommert over de verzorging van haar oude moeder. Wanneer die het tijdelijke voor het eeuwige verruilt en Karen onverwacht liefde lijkt te vinden bij een nieuwe collega (Jimmy Smits) raapt ze de moed bijeen op zoek te gaan naar haar dochter.

Die dochter is Elizabeth (Naomi Watts), een zelfverzekerde advocate, die haar leven perfect in de hand heeft. Tenminste, zo lijkt het, want in realiteit blijkt de ambitieuze blondine een dertiger met bindingsangst, rechtstreeks voortkomende uit haar verleden als adoptiedochter. Wanneer ze zwanger raakt van haar baas (Samuel L. Jackson) zet ze het alweer op een lopen, maar wil ze ook voor het eerst weten wie haar moeder is. Omdat Garcia alle facetten van het adoptieproces wil doorlopen, voert hij als derde karakter Lucy (Kerry Washington) op, een jonge vrouw die haar man om biologische redenen geen kinderen kan geven, maar er dolgraag eentje wil adopteren.

Het zal niemand verbazen dat Alejandro González Iñarritù (waar blijft diens nieuwe film eigenlijk?) uitvoerend producent is van ‘Mother And Child’. Net als in zijn mokerslagdrama’s laat Garcia de levens van een aantal getroffen zielen geloofwaardig in elkaar overvloeien en probeert hij de suikerpot zoveel mogelijk gesloten te laten. Dat dit prangende adoptiedrama zelfs nog meer de adem doet stokken dan pakweg ‘21 Grams’ of ‘Babel’ heeft gek genoeg te maken met Garcia’s rechtlijnige vertelstijl. Hij weerstaat de drang om tussen tijdslagen te jongleren en dient het relaas van zijn drie sterke protagonisten parallel op. Dat maakt misschien dat je nauwelijks verrast wordt door de gang van zaken, maar het zorgt er ook voor dat het immer realistisch aandoet en je mee kan groeien met de personages. Zelfs een gekunstelde plotwending om alle verhaaltjes te verbinden gooit geen roet in het eten.

Met dank aan de knappe cast. Annette Bening combineert op pakkende wijze breekbaarheid en vastberadenheid, terwijl Naomi Watts precies de juiste toon van haar enigmatische en emotioneel labiele personage in haar fragiele spel legt. En ook Kerry Washington verdient een applausje: zoals zij een absurde scène aan het eind toch boven haar soapy karakter doet uitstijgen, vergt talent. Garcia mag zijn vrouwelijke cast (bij de mannen steekt enkel Samuel L. Jackson er bovenuit) dus op blote knieën bedanken, want zij doen je de nu en dan iets te bewust opgezochte kleffe confrontaties (dochterloze Karen die met het kind van de huishoudster wordt geconfronteerd, moederloze Elizabeth die het gelukkige gezin van d’r baas gadeslaat), de mager uitgewerkte nevenpersonages (het blinde meisje) en de opdringerige score probleemloos door de vingers zien.

Peter Janssens