Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Peacock
Er zijn zo van die films waarvan het niet verwonderlijk is dat ze internationaal onderdak vinden bij een independent en niet bij een grote studio. ‘Peacock’ bijvoorbeeld, een film die draait om een man met een vrouwelijk alter ego. Of is het een vrouw met een mannelijk alter ego? Een gegeven dat bovendien als subtiele psychologische thriller wordt uitgewerkt, en niet zozeer als nagelbijter voor een groot publiek. Kortom, een filmpje waarvoor je in de stemming moet zijn.
Peacock is een (fictief) stadje in Nebraska en thuishaven van John Skillpa (een langzaam onder de huid kruipende Cillian Murphy), een ietwat onopvallende bankbediende. Iedereen in het dorp kent John, maar meer dan een vriendelijke ‘hallo’ wisselt hij zelden uit. De reden hiervoor is niet ver te zoeken: John heeft immers een gespleten persoonlijkheid en loopt de helft van de tijd als zijn alter ego Emma door het huis. Hij draagt dan vrouwenkleren en een pruik, en schijnt de tijd enkel te vullen met huishoudelijke taken. Wanneer een trein ontspoort en in zijn tuin belandt, is het bestaan van Emma niet langer een geheim. Op het moment van de crash was Emma buiten de was aan het ophangen, en al snel weet de volledige buurt dat Skillpa samenwoont met een vrouw. Niemand vermoedt uiteraard dat John en Emma eigenlijk een en dezelfde persoon zijn. Wanneer een lokale politicus Emma wil gebruiken om stemmen te ronselen, komt Johns geordend leven op de helling te staan. Emma vecht zich een weg naar de voorgrond, waardoor John zich verplicht ziet zijn andere ik in de kiem te smoren. Maar dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan.
Je hoeft niet ver te zoeken om echo’s van ‘Psycho’ te ontdekken in ‘Peacock’. Murphy zet bij vlagen een goede Perkinsimitatie neer en bovendien is Skillpa’s persoonlijkheidsstoornis er schijnbaar gekomen omdat zijn moeder een helleveeg was. Het lijkt een fascinerende set up, maar regisseur en coscenarist Michael Lander twijfelt bij de uitwerking tussen drama en thriller. Het gevolg is dat het intrigerend uitgangspunt grotendeels meer sputtert dan spat: niet alleen vat de film zelden vuur, vaak blijft alles te lang slabakken en in cirkels draaien. Iets wat je van ‘Psycho’ bezwaarlijk kan zeggen. De ietwat afstandelijke uitwerking is dubbel jammer, daar Lander een boeiende cast bij elkaar wist te sprokkelen. Cillian Murphy bewijst met deze rol eens te meer dat hij een van de meest onderschatte acteurs van het moment is. En hij krijgt interessant weerwerk van Ellen Page als ongehuwde moeder die een paar jaar terug een kind kreeg van John. En onder de beschermende vleugels van Emma wordt genomen. Susan Sarandon is de vrouw van de politicus die Emma’s beste nieuwe vriendin wil worden, en ook Bill Pullman en Keith Carradine zorgen voor een amusante toevoeging.
Ook technisch liet Lander zich omringen met goed volk. De deze zomer onverwacht overleden monteur Sally Menke (vaste medewerker van Quentin Tarantino) bijvoorbeeld, of director of photography Philippe Rousselot die al meer dan veertig jaar actief is en meewerkte aan titels als Beineix’ ‘Diva’, Annauds ‘L’Ours’, Burtons ‘Charlie And The Chocolate Factory’ en Ritchies ‘Sherlock Holmes’.
Al kon dat alles niet verhinderen dat ‘Peacock’ in Amerika rechtstreeks op dvd werd uitgebracht, en zo goed als geen kans kreeg in het festivalcircuit. Toch blijven Lander en Roy in de running voor een groot project: hun scenario van het gevangenisdrama ‘Kite’ werd immers gekocht door Leonardo DiCaprio’s Appian Way-productiehuis. Of bezige bij Leonardo echter de tijd gaat vinden om de film ook daadwerkelijk te maken zal de toekomst moeten uitwijzen.