Qua stijl liggen ze mijlenver uiteen, toch is er iets voor te zeggen om Guido Weijers de Nederlandse Geert Hoste te noemen. Nu al voor het vijfde jaar op rij bokst de Bredase stand-upper namelijk in opdracht van SBS6 een oudejaarsconference in elkaar, waarin hij zijn licht laat schijnen op wat er in de voorbije twaalf maanden zoal het nieuws haalde. Daarmee is hij natuurlijk nog lang niet aan de inmiddels zeventien jaarbesluiten van Geert Hoste, maar als Weijers elk jaar opnieuw bijna 2 miljoen Nederlanders aan de buis kluistert, ligt niks hem in de weg om de Belg zelfs ooit voorbij te steken.
Met zijn 33 lentes maakt Guido Weijers deel uit van de jongere generatie cabaretiers in Nederland, maar zijn populariteit al bijna tien jaar een feit. Op de 2000-editie van het Camerettenfestival won hij de Publieksprijs en amper een jaar later liet hij zijn eerste voorstelling ‘Oxymoron’ op de wereld los, die hij ruim 350 keer opvoerde, waaronder in alle grote theaterzalen en op de belangrijkste festivals. Twee jaar later kwam er ‘Myosotis!’, waarmee hij bij het grote publiek doorbrak. Het was ook die show die Weijers een SBS6-contract opleverde, voor wie hij sinds 2006 oudejaarsconferences schrijft.
Met andere woorden: Weijers was al een begrip nog voor hij zijn eerste eindejaarsshow performde en SBS6 wist wat ze in huis haalden. Een jonge én compromisloze wolf, die geen blad voor de mond neemt en consequent tegen iedereen hard van leer trekt. Het maakt van ‘m een komiek waar je enkel maar voor of tegen kan zijn, er bestaat geen middenweg. Dat hij doorheen de jaren nog niets aan baldadigheid heeft ingeboet, onderstreept zijn nieuwste show. Naar Amerikaans model wordt hij met elk nieuw avondvullend programma bigger en louder, maar ook better? Je kan hem alleszins geen gebrek aan inventiviteit verwijten. Het blingbling-rappers parodiërende nummer waarmee Weijers de show opent, en dat hij ook op single releaste, is alvast een binnenkomer die kan tellen.
En één die perfect in het overkoepelende thema past. 2010 stond volgens Guido Weijers in het teken van geld. Maar, zo stelt het openingslied, geld maakt niet gelukkig en tovert je niet automatisch een glimlach op het gelaat. Wat dat echter wel doet, is Weijers’ analyse van de Nederlandse politiek in het afgelopen jaar. Dat Geert Wilders en Rita Verdonck ervan langs krijgen, is al lang geen nieuws meer (elke cabaretier heeft daar minstens al één grap over gemaakt), maar volgens het ‘elke politicus is gelijk voor de wet’-principe dat ook Geert Hoste aanhangt, krijgt iedereen ervan langs: Balkenende, Rutte, Halsema, niemand wordt gespaard. De grens tussen uitmaaktelevisie en gevatte grappen is bij momenten dun (zeker ook wanneer hij het heeft over het intelligentievermogen van ‘Oh Oh Cherso’- kandidaten), maar het is nu eenmaal de weg die (actualiteits)stand-up doorheen de jaren is opgegaan.
Dat maakt dat podiumgrapjassen anno 2010 ook maar weinig moeite meer doen om een écht verhaal te vertellen. Weijers snijdt een boel uiteenlopende onderwerpen aan – ook het WK, de Chileense mijnwerkers, de Wikileaks-historie en de ‘lange wachttijden bij callcenters’-discussie vinden hun weg in de show – maar naar een rode draad moet je niet op zoek gaan. Een snelle opeenvolging van lachsalvo’s compenseert dat, al moet je zijn ongezouten stijl er wel bijnemen. Wanneer hij stelt dat de kerk tegen abortus is omdat ze die kinderen dan niet meer kunnen misbruiken, hoor je de zaal zelfs twijfelen of ze daar wel mee mogen lachen. En ook de pijnlijke pointe van een verhaal over een 6-jarig jongetje dat als enige een vliegtuigcrash overleefde, toont aan dat Weijers altijd op zoek is naar de harde confrontatie. Niet voor mietjes dus.